Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji koncesyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2013 r. sprawy ze skargi S. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji koncesyjnej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska
Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r., Minister Środowiska po rozpatrzeniu wniosku S., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 2012 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji koncesyjnej Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2004 r. znak: [...] oraz stwierdzającą, iż wskazana decyzja koncesyjna została wydana z naruszeniem prawa,

Uzasadniając swoje stanowisko Minister Środowiska stwierdził, iż przedmiotowa koncesja wydana została z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.), polegającym na niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy (art. 7 oraz 77 K.p.a.), na które to naruszenie wskazuje w szczególności rozbieżność pomiędzy [...] i [...]) oraz określeniem obszaru górniczego w samej treści koncesji (działka nr [...]).

Podkreślił, iż przepis art. 205 ustawy z dnia 11 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. 163, poz. 981), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. stanowi, że koncesje udzielone na podstawie dotychczasowych przepisów stają się koncesjami w rozumieniu ustawy. Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, rozpoczęcie działalności objętej koncesją uważa się za zaistnienie nieodwracalnych skutków prawnych. Stosownie zaś do art. 156 § 2 K.p.a., nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

W konsekwencji, w ocenie organu aktualny stan prawny spowodował, iż mógł jedynie odmówić stwierdzenia nieważności decyzji koncesyjnej oraz stwierdzić, że wskazana decyzja koncesyjna została wydana z naruszeniem prawa.

Minister Środowiska odniósł się także do zarzutów podniesionych we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy uznając je za bezzasadne.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie S., zwane dalej skarżącą, wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej odmowy stwierdzenia nieważności decyzji koncesyjnej oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżąca podniosła zarzuty naruszenie przepisów postępowania zawartych w kodeksie postępowania administracyjnego w tym art. 6, 7, 8 i 77 K.p.a., polegające na niepodjęciu wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy, naruszeniu zasady praworządności i zaufania do władzy publicznej oraz naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym wadliwego zastosowania przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze, które to naruszenia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W uzasadnieniu skargi skarżąca przypomniała stan sprawy i rozwinęła podniesione zarzuty wskazując m.in., iż sprawę niezgodności istotnych zapisów w koncesji i w zmianie koncesji zgłosiła do Ministra Środowiska po raz pierwszy pismem z dnia [...] października 2011 r., kiedy uczestnicząc w postępowaniu środowiskowym prowadzonym w celu trzykrotnego pogłębienia kopalni L.[...], z akt sprawy powzięła informację, iż Marszałek Województwa [...] do koncesji wydanej dla działki nr ewid. [...] dopisał nową działkę nr [...]. Ponieważ sprawa wymagała wyjaśnienia, tym bardziej, że koncesja miała podlegać dalszym zmianom, mogącym mieć ogromny wpływ na środowisko, zawnioskowała o interwencję nadzorczą w tej sprawie. Podkreśliła, że po zauważeniu rozbieżności w zapisach koncesji i mapach, jej żądaniem było wyczerpujące zbadanie sprawy koncesji przez organ nadzoru, gdyż rozbieżności tych nie chciał dostrzec ani Marszałek Województwa [...], ani organy wydające dalsze decyzje oparte na tej koncesji. Zdaniem skarżącej przy wadliwości istotnych, wskazanych przez nią zapisów koncesji, nie miało znaczenia nazwanie pisma i skarga z [...] października 2011 roku, po uprawdopodobnieniu naruszenia prawa, powinna być rozpatrywana w trybie art. 235 §1 kpa tj. jako żądanie stwierdzenia nieważności decyzji albo jej uchylenia lub zmiany a Minister Środowiska, na podstawie otrzymanych od Marszałka akt sprawy winien zbadać i wyjaśnić rozbieżności lokalizacji przedsięwzięcia tj. niespójność treści koncesji (dotyczyła działki nr [...]), z treścią zmiany tej koncesji (dotyczyła dwóch działek [...] i [...]), polegającej wtedy jedynie na zmianie inwestora, bez zmiany obszaru górniczego. Minister Środowiska, jako organ nadzoru, zobowiązany był przepisami kpa do szczegółowego zbadania i wyjaśnienia sprawy zmiany koncesji w oparciu o przekazane do urzędu akta sprawy. Zgromadzenie wszystkich dokumentów dotyczących udzielenia koncesji na wydobywanie kruszywa ze złoża "[...]" oraz dotyczących przeniesienia koncesji i rzetelna analiza zgromadzonego materiału, już na tym etapie, powinna doprowadzić do wniosku, jaki zawarł Minister dopiero w roku następnym- w decyzji z [...] września 2012 r., że przedmiotowa koncesja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. W obowiązującym wówczas porządku prawnym powinno to skutkować stwierdzeniem nieważności przedmiotowej decyzji.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska