Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 maja 2017 r. sprawy ze skargi E. z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia w sprawie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...], Główny Inspektor Farmaceutyczny, na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 115 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2142 ze zm.) oraz art. 141 § 1 w zw. z art. 101 § 3 oraz art. 134 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., dalej cyt. jako "k.p.a."), stwierdził niedopuszczalność zażalenia E. z siedzibą w W. (dalej jako "skarżąca", "strona skarżąca", "skarżąca spółka") na postanowienie Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dalej jako "WIF") z dnia [...] grudnia 2016 r. w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.
Do wydania zaskarżonego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu 26 listopada 2016 r. skarżąca złożyła do WIF wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej położonej w W. przy [...].
Pismem z dnia 29 listopada 2016 r. strona skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania administracyjnego objętego ww. wnioskiem.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] WIF, powołując się na art. 98 § 1, art. 107 § 4 w związku z art. 126 k.p.a., odmówił zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie wydania zezwolenia na prowadzenie ww. apteki ogólnodostępnej. W uzasadnieniu postanowienia zawarto pouczenie, że stronie nie służy na nie zażalenie oraz że możliwe jest jego zaskarżenie w odwołaniu od decyzji, na podstawie art. 142 k.p.a.
Pismem z dnia 11 stycznia 2017 r. skarżąca spółka wniosła zażalenie na postanowienie WIF z dnia [...] grudnia 2016 r., odmawiające zawieszenia postępowania. W uzasadnieniu zażalenia skarżąca podniosła m.in., że organ I instancji błędnie pouczył stronę, iż na postanowienie nie przysługuje zażalenie. W świetle obecnego brzmienia art. 101 § 3 k.p.a. kwestia zaskarżalności zażaleniem postanowienia o odmowie zawieszenia postępowania jest sporna, jednakże w świetle poglądów piśmiennictwa oraz orzecznictwa sądów administracyjnych zasadne wydaje się przyjęcie stanowiska, że na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania służy stronie zażalenie.
Główny Inspektor Farmaceutyczny postanowieniem z dnia [...] lutego 2017 r., po rozpatrzeniu zażalenia strony skarżącej na postanowienie WIF z dnia [...] grudnia 2016 r., stwierdził jego niedopuszczalność.
W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy podał, że w myśl art. 141 § 1 k.p.a. na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Prawo do złożenia zażalenia musi zatem wynikać wprost z przepisów ustawy. Natomiast przepis art. 101 § 3 k.p.a. stanowi, iż na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania stronie służy zażalenie. Organ podniósł, że wbrew stanowisku skarżącej zawartemu w zażaleniu, w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, zgodnie z którym nie ma podstaw do rozszerzającej wykładni wspomnianego przepisu (szerokiego rozumienia wyrażenia "w sprawie zawieszenia postępowania"). Należy zatem przyjąć, że zażalenie przysługuje wyłącznie na postanowienia, które tamują dalszy bieg postępowania, tj. postanowienie zawieszające postepowanie oraz postanowienie odmawiające podjęcia zawieszonego postępowania. W tym miejscu organ przywołał treść uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lipca 2014 r. sygn. akt II GSK 1651/14 potwierdzającego powyższe.