Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2009 r. sprawy ze skargi E.W. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację adwokacką 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz skarżącej E. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
VI SA/Wa 800/09
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [....] lutego 2009 r. Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy uchwałę nr [....] z dnia [...] września 2008 r. Komisji Egzaminacyjnej do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości na obszarze właściwości Okręgowej Rady Adwokackiej w [....] w sprawie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację adwokacką E. W.
Stan sprawy przedstawiał się następująco;
Wymienioną uchwałą Komisja Egzaminacyjna do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości na obszarze właściwości Okręgowej Rady Adwokackiej w [....] stwierdziła, że E. W. otrzymała z egzaminu konkursowego na aplikację adwokacką 188 punktów na wymaganych minimum 190, w związku z tym uzyskała z tego egzaminu wynik negatywny.
Od tej uchwały E. W. złożyła odwołanie z wnioskiem o jej uchylenie oraz wzięcie pod uwagę, jako faktu znanego organowi odwoławczemu z urzędu, wadliwości wszelkich pytań, a co za tym idzie poprawności odpowiedzi, których dotyczyły wszystkie rozpoznane dotychczas odwołania, a które nie zostały szczegółowo wskazane w odwołaniu oraz wzięcie pod uwagę wszelkich znanych organowi odwoławczemu z urzędu faktów świadczących lub mogących świadczyć o wadliwości konstrukcyjnej pytań lub ich niedopuszczalności ze względu na zakres art. 75 a ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (j. t. Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.), skutkującej koniecznością zaliczenia punktu, a także wszelkich innych notoriów, w szczególności krytyki poszczególnych pytań w prasie, zwłaszcza w prasie prawniczej. Jednocześnie odwołująca się zakwestionowała nie przyznanie punktów za pytania nr nr 68, 75, 186 i 203, kwestionując także umieszczenie w teście egzaminacyjnym pytań z prawa podatkowego, jako odrębnej dziedziny prawa od prawa finansowego.
Na pytanie nr 68: "Według Kodeksu cywilnego, na nieważność oświadczenia woli ze względu na wadę takiego oświadczenia złożonego dla pozoru za zgodą drugiej strony, może powoływać się:
A. tylko ta osoba, która złożyła oświadczenie woli dotknięte wadą,
B. tylko strony czynności prawnej, która doszła do skutku na mocy złożenia oświadczenia dotkniętego wadą,
C. każdy"
E. W. udzieliła odpowiedzi wskazanej w pkt "B" zaś wskazana w kluczu odpowiedzi prawidłowych była odpowiedź "C". Zdaniem odwołującej pytanie było wadliwie skonstruowane. Analiza pytania wskazuje, że wyrażenie "złożonego dla pozoru za zgodą drugiej strony" modyfikuje wyłącznie rzeczownik "oświadczenia", nie zaś rzeczownik "wadę". Innymi słowy, "wada" odnosi się do oświadczenia, a nie do jego pozorności. Skutkiem powyższego jest to, że w zależności od rodzaju wady, mamy do czynienia z nieważnością bezwzględną lub z nieważnością względną. Pierwsza musi zostać wzięta pod uwagę przez sąd z urzędu, druga zaś jest związana z dyskrecjonalnym uprawnieniem prawokształtującym strony, która złożyła oświadczenie. Tak skonstruowane pytanie nie można uznać za jednoznaczne, klarowne i poprawnie skonstruowane. Uzasadniając swoje stanowisko powołała się na przytoczoną w odwołaniu doktrynę i orzecznictwo. Dowodziła również, iż od prawidłowości odpowiedzi wskazanej pod lit. "C" występuje istotny wyjątek w art. 83 § 2 k.c. - "Pozorność oświadczenia woli nie ma wpływu na skuteczność odpłatnej czynności prawnej, dokonanej na podstawie pozornego oświadczenia, jeżeli wskutek tej czynności osoba trzecia nabywa prawo lub zostaje zwolniona od obowiązku, chyba że działała w złej wierze". Czyni on wyłom w odpowiedzi "C", jeżeli osoba trzecia działała w dobrej wierze, co należy domniemywać zgodnie z art. 7 kc. W takiej sytuacji nikt nie może się powoływać na pozorność.