Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Środowiska w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie udzielenia koncesji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Danuta Szydłowska (spr.) Sędzia WSA Waldemar Śledzik Protokolant st. sekr. sąd. Paulina Paczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2011 r. sprawy ze skargi M. T. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie udzielenia koncesji oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska
Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lutego 2011 roku Minister Środowiska, po rozpatrzeniu odwołania E. L., M. T. i A. L. od decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. w przedmiocie udzielenia [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] koncesji na wydobywanie granitu z części złoża "P." położonego w m. C., gm. [...], powiat [...], województwo [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa umorzył postępowanie odwoławcze.

Zajmując stanowisko w sprawie organ odwoławczy stwierdził, iż każde postępowanie odwoławcze rozpoczyna się od zbadania odwołania pod względem formalnym, w toku którego organ II instancji powinien ustalić dopuszczalność złożenia środka zaskarżenia oraz czy został zachowany termin do jego wniesienia a przede wszystkim poddać kontroli problemy związane z dopuszczalnością wniesienia odwołania oraz z interesem prawnym podmiotu, który wniósł ten środek zaskarżenia.

W toku wskazanego postępowania ustalono, iż wnoszący odwołanie od decyzji koncesyjnej wywodzą swój interes prawny do jej zaskarżenia z tytułu posiadania nieruchomości, tj. działek [...] i [...] we wsi C., gm. [...], znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie terenu górniczego wyznaczonego koncesją.

Organ odwoławczy szeroko omówił treść art. 28 kpa konkludując, iż odwołujący się nie wskazali swojego interesu prawnego, co statuowałoby ich, jako stronę postępowania w rozumieniu w/w przepisu. Postępowanie odwoławcze zainicjowane przez podmiot nie będący stroną postępowania podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe.

Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał konkretnie wymienione wyroki Naczelnego i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podkreślając, iż ugruntowane w ostatnim okresie orzecznictwo sądów administracyjnych nie przewiduje, aby z prawa własności nieruchomości sąsiadującej z terenem górniczym można było wywodzić interes prawny jej właściciela do kwestionowania decyzji koncesyjnej.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, M. T., zwana dalej skarżącą, wniosła o stwierdzenie nieważności ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji, wstrzymanie jej wykonania i zasądzenie kosztów postępowania.

Podniosła zarzut naruszenia zasad postępowania administracyjnego, tj. art. 138 § 1 pkt 3 w zw. z art. 28 in. kpa oraz (poprzez ich niezastosowanie) art. 105 § 1 i art. 134 kpa.

W uzasadnieniu skargi skarżąca stwierdziła m.in., iż organ odwoławczy bezpodstawnie i jaskrawie wadliwie zastosował tryb z art. 138 § 1 pkt 3 kpa. Zdaniem skarżącej umorzenie postępowania odwoławczego możliwe jest wyłącznie wówczas, gdy na tym etapie postępowania pojawią się przesłanki umorzenia postępowania, o których mowa w art. 105 § 1 kpa. Innymi słowy umorzenie mogło nastąpić tylko wówczas, gdyby postępowanie stało się z jakiejkolwiek przyczyny bezprzedmiotowe. W niniejszej sprawie nie można mówić o braku przedmiotu postępowania, skoro sprawa dotyczy konkretnej koncesji na eksploatację kopalin udzielonej przez organ I instancji, którą odwołujący się usiłowali zwalczyć dostępnymi im środkami prawnymi. W ocenie skarżącej umorzenie postępowania odwoławczego nie może nastąpić na tej podstawie, iż organ odwoławczy odmówił osobie odwołującej się przymiotu strony. Jedynie poprawną formą zakończenia sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno być postanowienie stwierdzające niedopuszczalność odwołania w trybie art. 134 w zw. z art. 127 § 1 kpa. Postanowienie takie podlegałoby odrębnemu zaskarżeniu na drodze sądowo-administracyjnej, po myśli art. 3 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Skarżąca jest skłonna domniemywać, iż także umorzenie postępowania odwoławczego zamiast formalnie poprawnego stwierdzenia niedopuszczalności odwołania mogło być podyktowane przychylnością dla wnioskodawcy, albowiem załatwienie sprawy po myśli wnioskodawcy otwiera drogę do natychmiastowej realizacji decyzji koncesyjnej. Skarżąca uważa za oczywiste, iż jako mieszkanka nieruchomości bezpośrednio przylegającej do określonego w decyzji terenu eksploatacji złoża metodą odkrywkową jest bezpośrednio narażona na skutki tej działalności górniczej, zwłaszcza jeśli uwzględnić, iż wyrobisko ma być odległe od jej domu zaledwie o kilkadziesiąt metrów. Doręczenie pełnomocnikowi zawiadomienia o zakończeniu postępowania z dnia [...] stycznia 2011 r., które - jak wynika wprost z jego treści - nastąpiło w trybie art. 10 kpa, świadczy o uznaniu skarżącej przez Ministra za stronę postępowania.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6060 Poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Środowiska