Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Asesor WSA Piotr Borowiecki (spr.) Protokolant Anna Mruk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi W. G. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] października 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych oddala skargę
Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] października 2006 r., nr [...] Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych utrzymało w mocy uchwałę nr [...] Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r. w przedmiocie odmowy wpisania skarżącego W. G. na listę radców prawnych.
Z akt sprawy wynika, iż w dniu [...] czerwca 2006 r. skarżący W. G. złożył do Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] wniosek o wpis na listę radców prawnych. Do wniosku skarżący załączył stosowne dokumenty, w tym m.in. poświadczające ukończenie studiów wyższych, aplikacji prokuratorskiej zakończonej egzaminem prokuratorskim, potwierdzające jego niekaralność oraz życiorys przedstawiający dotychczasowy przebieg pracy zawodowej.
W dniu [...] sierpnia 2006 r. skarżący został wysłuchany przez Zespół powołany przez Dziekana OIRP w [...]. Z protokołu przeprowadzonej rozmowy (w aktach administracyjnych sprawy) wynika, iż Zespół stwierdził, że skarżący spełnia wymogi formalne przewidziane przepisami ustawy. Ponadto stwierdzono, iż strona wnioskująca poinformowała, że w okresie od [...] sierpnia 2003 r. do [...] października 2004 r. była aplikantem prokuratorskim w Prokuraturze Okręgowej w [...], zaś w okresie od [...] maja 2005 r. do dnia[...] października 2005 r. - asystentem sędziego w Sądzie Rejonowym w [...]. W wyniku analizy wniosku skarżącego w/w Zespół nie udzielił rekomendacji skarżącemu, stwierdzając w przedmiotowym protokole, iż czyni to z powodu: braku praktyki w wykonywaniu jakichkolwiek czynności związanych z wykonywaniem zawodu radcy prawnego, nie wykonywaniem pracy od listopada 2005 r. oraz brakiem znajomości zasad etyki radcy prawnego.
Uchwałą nr [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r. Rada OIRP w [...] odmówiła wpisania skarżącego W. G. na listę radców prawnych prowadzoną przez Radę OIRP w [...]. Rada odmawiając wpisania skarżącego na listę radców prawnych powołała się na przepis art. 24 ust.1 pkt 5 i ust. 2c ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.). W uzasadnieniu Rada OIRP uznała, że z przedłożonych przez skarżącego dokumentów oraz ustaleń wyznaczonego przez Dziekana OIRP zespołu wynika, iż wnioskodawca nie spełnia warunków, o których mowa w art. 24 ust.1 pkt 5 cyt. ustawy. Organ I instancji - w wyniku dokonania analizy zgromadzonego materiału dowodowego, w tym m.in. na podstawie przebiegu dotychczasowego zatrudniania - uznał, że skarżący nie daje rękojmi prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego. Rada OIRP wskazała, iż dotychczasowy przebieg pracy zawodowej, brak znajomości zasad etyki zawodu radcy prawnego, jak też postawa osobista przed zespołem nie dają podstawy, aby przyjąć, że skarżący sprosta obowiązkom, jakie związane są z wykonywaniem zawodu radcy prawnego oraz, że wnioskodawca będzie wykonywał te obowiązki prawidłowo. Organ I instancji - powołując się na wypowiedzi skarżącego, jakie miały mieć miejsce podczas rozmowy przeprowadzonej przez zespół powołany przez Dziekana OIRP - stwierdził, że z wypowiedzi tych wynika nie tylko brak znajomości praktycznej, na czym polega wykonywanie zawodu radcy prawnego, ale nadto brak nastawienia do pogłębiania wiedzy w dziedzinach prawa, których znajomość wymaga wykonywanie zawodu radcy prawnego, a także szkodliwie dla korporacji przeświadczenie o sposobie wykonywania tego zawodu. Zdaniem Rady OIRP skarżący wykazał się również brakiem szacunku zarówno do swoich pracodawców, jak też członków zespołu, co jest istotne z uwagi na fakt, iż radca prawny - jako osoba zaufania publicznego - winna darzyć szacunkiem zarówno klientów, organy Państwa, a także swoich kolegów z korporacji i współpracowników. Organ I instancji wskazał jednocześnie na fakt nieznajomości przez skarżącego zasad etyki zawodu radcy prawnego. W konsekwencji organ przyjął, iż powyższe zachowanie wnioskodawcy świadczy o braku przygotowania do wykonywania zawodu radcy prawnego. Rada OIRP w [...] stwierdziła, że istotnym dla negatywnego rozpatrzenia wniosku jest również fakt, że w okresie od ukończenia studiów w 2000 r., a zatem przez 6 lat, skarżący miał styczność z zawodem w okresie [...] sierpnia 2003 r. - [...] października 2004 jako aplikant prokuratorski oraz od [...] maja 2005 do [...] października 2005 r. - jako asystent sędziego, zatem przez okres zaledwie nieco ponad półtora roku, przy czym głównie w sprawach karnych - nie objętych wykonywaniem zawodu radcy prawnego. Rada OIRP stwierdziła, że zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy o radcach prawnych wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, z wyjątkiem występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym i w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe. Organ dodał, iż pomoc prawna świadczona przez radcę prawnego ma na celu ochronę prawną interesów podmiotów, na których rzecz jest wykonywana (art. 2 cyt. ustawy) i polega w szczególności na udzielaniu porad, konsultacji prawnych, opinii prawnych oraz zastępstwie prawnym i procesowym (art. 7 ustawy). Dlatego też - zdaniem Rady OIRP w [...] - rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego - w świetle powołanych przepisów - daje ten, kto wykazuje się cechami od których uzależniona jest prawidłowość świadczenia pomocy prawnej. W ocenie organu I instancji rolę wiodącą należy w tym przypadku przypisać odpowiedniemu poziomowi przygotowania, kwalifikacji i wiedzy zawodowej, jak i względom charakterologicznym związanym z cechami takimi jak osobista rzetelność, sumienność, odpowiedzialność etc.