Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Protokolant ref. staż. Katarzyna Smaga po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi E. M. na uchwałę Krajowej Rady Komorniczej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie opinii w sprawie powołania na stanowisko komornika sądowego oddala skargę
Zaskarżoną uchwałą nr [...] z dnia [...] grudnia 2009 r. Krajowa Rada Komornicza stwierdziła niedopuszczalność odwołania E.M. od opinii Rady Izby Komorniczej w W. w przedmiocie wyrażenia opinii w sprawie powołania na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. z powodu braku przedmiotu zaskarżenia oraz umorzeniu postępowania.
W uzasadnieniu stwierdzono, że opinie rady izby komorniczej wydawane na podstawie art. 93 ust. ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2006 r. Nr 167, poz. 1191, ze zm.) i stanowią część materiału dowodowego podlegającego ocenie Ministra Sprawiedliwości w postępowaniu o powołanie na stanowisko komornika sądowego. Opinia wyrażona przez radę izby komorniczej nie stanowi opinii w rozumieniu art. 106 § 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ.
Krajowa Rada Komornicza wskazała, że stosownie do treści art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, niezwłocznie po złożeniu wniosku o powołanie na stanowisko komornika, prezes sądu apelacyjnego przesyła odpis wniosku wraz z załącznikami radzie właściwej izby komorniczej w celu wyrażenia opinii w terminie dwudziestu jeden dni. Po upływie terminu wyznaczonego do złożenia opinii prezes sądu apelacyjnego przesyła niezwłocznie Ministrowi Sprawiedliwości wniosek o powołanie na stanowisko komornika wraz z załącznikami oraz opinią. Brak opinii nie stanowi przeszkody do nadania wnioskowi dalszego biegu.
W ocenie Krajowej Rady Komorniczej powyższa norma jednoznacznie przesądza, iż opinie rady izby komorniczej nie uzależniają wydania decyzji przez Ministra Sprawiedliwości, nie stanowią opinii w rozumieniu art. 106 k.p.a.
We wniesionej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie E.M. domagała uznania zaskarżonej uchwały za nieważną, ewentualnie o jej uchylenie. Zaskarżonej uchwale zarzuciła:
- brak podstawy prawnej do stwierdzenia niedopuszczalności jej odwołania od postanowienia Rady Izby Komorniczej w W. w przedmiocie wyrażenia opinii, o której mowa w art. 11 ust. 3 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji,
- błędne rozstrzygnięcie polegające na tym, że Krajowa Rada Komornicza jednocześnie stwierdza niedopuszczalność złożonego odwołania od opinii z powodu braku przedmiotu zaskarżenia oraz umarza postępowanie,
- brak spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych dla postanowień administracyjnych.
W uzasadnieniu skargi stawiała zarzuty wobec Rady Izby Komorniczej w W., która nie udzieliła jej rekomendacji przy ubieganiu się o stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w S. z powodu nie dopełnienia przez nią obowiązku poinformowania Rady o dodatkowym zatrudnieniu oraz, iż owo dodatkowe zatrudnienie może powodować konflikt interesów. Podniosła, iż żaden przepis ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz Kodeks Etyki Zawodowej Komornika nie zabrania asesorom komorniczym podejmowania dodatkowego zatrudnienia ani nie nakłada na nich obowiązku poinformowania samorządu o podjęciu dodatkowego zatrudnienia. Zarzuciła, iż negatywna opinia Rady Izby Komorniczej w W. pomimo wydania jej przez organ kolegialny została podpisana wyłącznie przez jej wiceprzewodniczącego, ponadto nie została jej doręczona ani nie poinformowano jej o możliwości zaskarżenia opinii.