Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia oddala skargę
Skarb Państwa - P. zwany dalej "skarżącym" lub "P.", reprezentowane przez radcę prawnego wniosło do tutejszego Sądu skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2011 r. nr [...], o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej w wysokości 7260 (siedem tysięcy dwieście sześćdziesiąt) złotych. Powyższa decyzja została wydana na podstawie art.138 § 1 pkt 1 kpa, art. 13 ust. 1 pkt 2, art. 13g ust. 1, ust. 1a, ust.1b pkt 2, ust.2, art. 40c, art. 41 ust. 4, 5 i 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr. 19, poz.115 ze zm.) oraz lp. 6 pkt 1 lit. c) i d), lp.6 pkt 9 lit. d) i e), lp.9 pkt 4 lit. d) i e), lp. 9 pkt 4 lit. b) załącznika nr 2 do w/w ustawy, art. 64 ust.1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).
Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t:
1. dla podwójnej osi napędowej pojazdów silnikowych, przy odległościach pomiędzy osiami składowymi nie mniejszej niż 1,3 m i mniejszej niż 1,8 m,
2. dla dwóch pojedynczych osiach nienapędowych oraz
3. przekroczenie dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów składającego się z trzyosiowego pojazdu samochodowego i dwuosiowej przyczepy.
Powyższe przekroczenie ujawniono w toku kontroli pojazdu marki [...] o nr rej. [...] wraz z przyczepą marki [...] o nr rej. [...], przeprowadzonej w dniu [...] kwietnia 2011 r. Pojazd został zatrzymany na drodze powiatowej nr [...] w miejscowości S. Zespołem pojazdów kierował L. O. w imieniu i na rzecz przewoźnika: S. J. - Produkcja Handel - Usługi "J.". Ze zgromadzonej w trakcie kontroli dokumentacji wynika, że podmiotem sprzedającym towar było P. Pojazdem było przewożone drewno.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący zarzuca, iż P. nie jest żadnym z podmiotów odpowiedzialnych z tytułu art.13g ust.1b ustawy o drogach publicznych. Podnosi, iż sprzedaż drewna odbywa się "loco las" a kupujący zobowiązuje się do pobrania i załadowania drewna na własny rachunek.
Uznając argumentację skarżącego za chybioną Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD), odwołując się do treści przepisów wskazanych w decyzji z [...] stycznia 2012 r. stwierdził, że miejsce ważenia w/w pojazdu legitymuje się protokołem z pomiaru pochylenia terenu, z dnia [...] marca 2011 r., który zatwierdza stanowisko do ważenia pojazdów. Pojazd został zważony przy pomocy nieautomatycznych przenośnych wag do pomiarów statycznych o nr seryjnych [...] i [...]. Wagi legitymowały się w chwili kontroli ważnymi świadectwami legalizacji ponownej wydanymi przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w S.. Powyższe dokumenty zostały okazane kierowcy przed dokonaniem ważenia. Kierowca został również poinformowany o sposobie przeprowadzania pomiarów oraz o przysługujących mu uprawnieniach. Po dokonaniu pomiarów sporządzono protokół kontroli nr [...], który kierowca podpisał bez wnoszenia uwag. Pojazd zważono raz, kierowca nie wnosił o powtórne ważenie.