Wreszcie co do zarzutu naruszenia art. 8 Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej zarzut ten nie może znaleźć miejsca w sprawie o odmowę udzielenia ochrony na znak towarowy tożsamy z nazwą zgłaszającego ze względu na wcześniejszą rejestrację identycznego znaku, który w dacie zgłoszenia stał się renomowany. Zarzut winien był być ewentualnie zgłoszony we wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji znaku ORLEN, jednak postępowanie w tej sprawie jest już zakończone, a decyzja o unieważnieniu prawa ochronnego na znak ORLEN w części stała się ostateczna. Ponadto, skarżąca, jak wynika z akt sprawy, wiedziała o zarejestrowaniu znaku ORLEN przez P.. Nie jest wiadome dlaczego wyczekiwała z podjęciem kroków uniemożliwiających dalsze wykorzystywanie nazwy jej firmy i dopiero po zdobyciu przez P. i znak ORLEN określonej wysokiej pozycji na rynku przystąpiła do działania. Faktem jest, iż przez okres bierności skarżącej, znak ORLEN, dzięki działaniom właściciela, stał się znakiem mocnym, a jak wykazał organ, renomowanym i mającym wysoką wartość. Podnoszone przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym argumenty, iż "wywłaszczona" została z własnej firmy nie podlegają rozpatrzeniu w postępowaniu poddanym kontroli Sądu, a więc nie mogą mieć wpływu na wynik sprawy.
Na marginesie, zauważyć wypada i powtórzyć za NSA, że wyłączność prawa do nazwy ( firmy ) przedsiębiorstwa nie jest zupełna, a jej granice wyznacza terytorialny i przedmiotowy zasięg faktycznej działalności używającego znaku.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), skargę jako nieuzasadnioną oddalił.