Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę
Główny Inspektor Transportu Drogowego - organ II instancji - decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), art. 18 ust. 5 lit. b i c, art. 92 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, ze zm.), lp. 2.9 pkt 2 i 3 załącznika do ww. ustawy, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej -"[...]" Sp. z o.o. - od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego - organ I instancji - z dnia [...] października 2009 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 10000 złotych, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Organ I instancji wskazał, że podczas kontroli drogowej pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], przeprowadzonej w dniu [...] sierpnia 2009 r. w [...] przy ul. [...], nałożono na skarżącą karę pieniężną w wysokości 10000 złotych. Kontrolę utrwalono protokołem nr [...]. Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z naruszeniem zakazu umieszczania na pojeździe oznaczeń z nazwą, adresem lub telefonem przedsiębiorcy oraz umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych. Pojazdem kierował B. J..
W odwołaniu skarżąca podnosi, że organ I instancji w sposób błędny zinterpretował ustalony w sprawie stan faktyczny. Zdaniem skarżącej przedmiot zainstalowany na dachu zatrzymanego pojazdu nie jest lampą, ponieważ nie służy do wytwarzania światła, nie jest podłączony do prądu elektrycznego czy innego źródła energii. Nie może też być uznany za urządzenie techniczne bo nie służy do wykonywania określonych czynności lub ułatwienia pracy. Podobnie umieszczony na pojeździe napis "[...]" nie jest oznaczeniem przedsiębiorcy, którego nazwa brzmi "[...] Sp. z o.o. Umieszczony na pojeździe napis "[...]" nie jest numerem telefonu lecz adresem strony internetowej przedsiębiorcy. Zastosowana przez organ I instancji wykładania, w opinii organu odwoławczego, nosi charakter niedozowolonej na gruncie prawa administracyjnego wykładni rozszerzającej. Pełnomocnik strony zwraca również uwagę na nieuzasadnione, jego zdaniem, nadanie zaskarżonej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.
Organ II instancji podniósł, że w toku czynności kontrolnych kierowca okazał do kontroli m.in. wypis z licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób udzielonej "[...]" Sp. z o.o. Sporządzono wydruk z kasy fiskalnej zamontowanej w zatrzymanym pojeździe, zarejestrowanej na kontrolowanego przedsiębiorcę. W chwili kontroli kierowca wykonywał przewóz pasażera z ul. [...] na ul. [...] w [...]. Przesłuchany w charakterze świadka kierowca zatrzymanego pojazdu B. J. zeznał, iż w dniu kontroli wykonał okazjonalne przewozy osób na rzecz [...] Sp. z o.o. Na podstawie powyższych okoliczności stwierdzono, że podmiotem wykonującym przewóz w dniu kontroli była "[...]" Sp. z o.o. W czasie kontroli stwierdzono, że na dachu zatrzymanego pojazdu umieszczone jest urządzenie techniczne, wyposażone w żarówki, z napisem "[...]" oraz numerem "[...]". Na boku pojazdu również umieszczono napisy "[...]" oraz "[...]" wraz z symbolem słuchawki. Powyższą okoliczność udokumentowano za pomocą zdjęć wykonanych aparatem fotograficznym.