Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty za prawo dysponowania częstotliwością radiową
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant Aneta Stefaniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia i zwrotu nadpłaty za prawo dysponowania częstotliwością radiową 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z [...] marca 2009 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz skarżącej C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6255 Pozwolenia i urządzenia radiowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Telekomunikacja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
Uzasadnienie strona 1/12

Decyzją z dnia [...] października 2009 r. nr [...] Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej utrzymał w mocy własną decyzję nr [...] z dnia [...] marca 2009 r. odmawiającą stwierdzenia i zwrotu nadpłaty w kwocie [...] zł z tytułu opłaty za prawo dysponowania częstotliwością w okresie od dnia [...] lipca 2007 r. do dnia [...] września 2007 r. na podstawie pozwolenia nr [...] oraz nadpłaty w kwocie [...] zł z tytułu opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością w okresie od dnia [...] lipca 2007 r. do dnia [...] września 2007 r. na podstawie pozwolenia nr [...].

Podstawą prawną przyjętą w obydwu decyzjach Prezesa UKE był art. 75 par. 2 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwanej dalej "Ordynacją podatkową", oraz art. 188 i 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. 2004 r., Nr 171, poz. 1800).

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Pismem z dnia [...] września 2007 r., zwanym dalej "wnioskiem z dnia [...] września 2007 r.", C. Sp. z o.o. wystąpiła do Prezesa UKE, o stwierdzenie i zwrot na rachunek bankowy Spółki opłat za prawo do dysponowania częstotliwością w okresie od dnia [...] lipca 2007 r. do dnia [...] września 2007 r., zgodnie z pozwoleniami radiowymi nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] oraz [...], nadpłaconymi w kwocie [...] zł. W uzasadnieniu wniosku z dnia [...] września 2007 r., Spółka wskazała, iż w dniu [...] sierpnia 2007 r. wpłaciła na rachunek Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę [...] zł tytułem opłat za prawo do dysponowania częstotliwością zgodnie z posiadanymi Pozwoleniami Radiowymi. Jak wyjaśniła skarżąca, obliczyła ona należne opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością zgodnie z Pozwoleniami Radiowymi w wysokości określonej w pkt IV ppkt 3 Załącznika 2 do Rozporządzenia RM z 2005 r. (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 lutego 2005 r. w sprawie rocznych opłat za prawo dysponowania częstotliwością - Dz.U. z 2005 r. nr 24 poz.196 ze zm.) , nadpłacając jednocześnie nienależnie kwotę [...] zł. Skarżąca wskazała, iż uprzednio - na mocy obowiązujących od 1998 r. do dnia 14 lutego 2005 r. aktów wykonawczych regulujących opłaty za wykorzystywanie częstotliwości, urządzenia wykorzystywane przez Spółkę nie mogły być zakwalifikowane jako systemy dostępu abonenckiego. Wskazała odpowiednie akty wykonawcze, regulujące poprzednio obowiązujący stan prawny. I tak: 1) na mocy rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 27 marca 1998 r. w sprawie wysokości, terminów i sposobów uiszczania opłat za używanie częstotliwości (Dz. U. z 1998 r. Nr 42 poz. 245 z późn. zm.), zwanego dalej "Rozporządzeniem z 1998 r.", wszystkie urządzenia systemu dostępu abonenckiego typu punkt - wiele punktów, z wyjątkiem systemów pracujących z rozproszeniem widma, podlegały zawsze opłatom dotyczącym linii radiowych punkt - wiele punktów stosowanych w sieciach stacjonarnych o strukturze komórkowej (pkt III Rozporządzenia z 1998 r.), jako że pkt IV Rozporządzenia z 1998 r. dotyczył jedynie systemów pracujących z rozproszeniem widma, w tym również systemów typu punkt - wiele punktów; 2) na mocy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 237 poz. 2008 z późn. zm.), zwanego dalej "Rozporządzeniem z 2002 r.", system dostępu abonenckiego wykorzystywany przez Spółkę mógł podlegać jedynie opłatom za wykorzystywanie częstotliwości w ramach linii radiowych punkt - wiele punktów (pkt III Rozporządzenia z 2002 r.), jako że pkt IV Rozporządzenia z 2002 r. dotyczył jedynie systemów dostępu abonenckiego wykorzystujących łącze jednokanałowe [...], łącze wielokanałowe [...] - [...], standard cyfrowych telefonów bezprzewodowych [...] lub [...] oraz systemów dostępu abonenckiego z rozproszeniem widma; 3) na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 listopada 2003 r. w sprawie opłat za dokonanie rezerwacji częstotliwości, za prawo do dysponowania częstotliwością oraz za prawo do wykorzystywania częstotliwości (Dz. U. Nr 204 poz. 1975 z późn. zm.), zwanego dalej "Rozporządzeniem z 2003 r.", system dostępu abonenckiego wykorzystywany przez Spółkę mógł podlegać jedynie opłatom za wykorzystywanie częstotliwości w ramach linii radiowych punkt - wiele punktów (pkt III Rozporządzenia z 2003 r.), jako że pkt IV Rozporządzenia z 2003 r. dotyczył jedynie systemów dostępu abonenckiego wykorzystujących łącze jednokanałowe [...], standard cyfrowych telefonów bezprzewodowych [...] lub [...] oraz systemów dostępu abonenckiego z rozproszeniem widma. Jak wskazała skarżąca, w świetle stanu prawnego obowiązującego do dnia 14 lutego 2005 r. Spółka uiszczała opłaty za wykorzystywanie częstotliwości w ramach linii radiowych punkt - wiele punktów, ponieważ definicja systemu dostępu abonenckiego zawarta w pkt IV każdego z rozporządzeń wymienionych w powyższych punktach 1) - 3) była "bardzo wąska" i nie obejmowała systemów wykorzystywanych przez Spółkę. Jednakże w obecnym stanie prawnym, pkt III Rozporządzenia RM z 2005 r. dotyczy wykorzystywania częstotliwości w ramach linii radiowych punkt - wiele punktów, z wyjątkiem stacjonarnych systemów dostępu abonenckiego, których z kolei dotyczy pkt IV Rozporządzenia RM z 2005 r. Zgodnie z § 2 ust. 1 Rozporządzenia RM z 2005 r., do ustalania wysokości opłaty w poszczególnych służbach radiokomunikacyjnych przyjmuje się: 1) warunki wykorzystywania częstotliwości oraz 2) dane dotyczące lokalizacji stacji nadawczych lub nadawczo-odbiorczych (lub dane dotyczące obszaru, na którym mogą być wykorzystywane częstotliwości), określone w decyzji przyznającej prawo do dysponowania częstotliwością lub jej wykorzystywania. W sytuacji, gdy w stanie faktycznym, którego dotyczy wniosek Spółki, brak jest przepisów przejściowych nakazujących odmiennie traktować opłaty za dysponowanie częstotliwościami na podstawie pozwoleń radiowych wydanych przed wejściem w życie ustawy Prawo telekomunikacyjne z 2004 r., lub przed wejściem w życie Rozporządzenia RM z 2005 r., przepisy Rozporządzenia RM z 2005 r. należy stosować wprost. W sprawie będącej przedmiotem wniosku, powyższe oznacza, że treść Pozwoleń Radiowych, określających warunki wykorzystywania częstotliwości, decyduje o wysokości opłat. Zgodnie z art. 145 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo telekomunikacyjne z 2004 r., pozwolenie określa m. in. "warunki wykorzystywania częstotliwości". Zakres pojęcia "warunki wykorzystywania częstotliwości" został wyjaśniony w art. 146 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne z 2004 r.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6255 Pozwolenia i urządzenia radiowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Telekomunikacja
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej