Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant ref. staż. Piotr Czyżewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2015 r. sprawy ze skargi I. R. na postanowienie Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania oddala skargę
Główny Inspektor Farmaceutyczny (zwany dalej organem) postanowieniem z [...] sierpnia 2014 r. nr [...] stwierdził niedopuszczalność odwołania Pani I. R. (zwanej dalej stroną/skarżącą) wniesionego od pisemnego stanowiska [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w [...] (zwanego dalej Wojewódzkim Inspektorem Farmaceutycznym) z [...] maja 2014 r.
Strona złożyła do [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego wniosek o zmianę zezwolenia, z uwagi na zmianę adresu zameldowania i zamieszkania oraz wniosła o odstąpienie od egzekwowania opłaty za wydanie zezwolenia. Wskazała, że aptekę prowadzi od maja 2011 r. i wskazany wydatek wpłynąłby na jej płynność finansową.
W dniu [...] lutego 2014 r. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny, powołując się na art. 29 a ust.1 ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) wezwał stronę do złożenia informacji za okres od [...] stycznia 2012 r. do dnia [...] stycznia 2014 r.
Skarżąca wskazała, że spełnia kryteria do zastosowania zwolnienia z opłaty podnosząc, że pobrany podatek jest niewspółmiernie wysoki w stosunku do podatku należnego za rok podatkowy 2013, oraz że jej poniesienie może zagrozić jej egzystencji.
W dniu [...] maja 2014 r. [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny skierował do skarżącej pismo, w którym poinformował stronę o braku podstaw do zwolnienia od obowiązku wniesienia opłaty za zmianę zezwolenia.
Skarżąca złożyła odwołanie od ww. pisma, zarzucając organowi naruszenie prawa i wnosząc o jego uchylenie w całości.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] sierpnia 2014 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny wskazał na niedopuszczalności odwołania. Uznał, że w przedmiotowej sprawie, z uwagi na brak przedmiotu zaskarżenia, wniesione odwołanie należy uznać za niedopuszczalne. Odwołując się do treści art. 127 § 1 k.p.a wskazał, że odwołanie przysługuje jedynie od decyzji, natomiast w niniejszej sprawie strona wniosła odwołanie od pisma które nie jest decyzją administracyjną.
Skargę na powyższą decyzję wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca, zarzucając naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. w związku z art. 104 § 1 i § 2 k.p.a. i art. 107 § 1 k.p.a., poprzez błędne ustalenie, że pismo [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z [...] maja 2014 r. nie jest decyzją administracyjną i w konsekwencji stwierdzenie niedopuszczalności odwołania na podstawie art. 134 k.p.a.
Wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości a nadto o stwierdzenie, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.
Jej zdaniem organ zaniechał ustalenia stanu faktycznego sprawy i błędnie przyjął, że pismo [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z a [...] maja 2014 r. nie jest decyzją administracyjną. Naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy ponieważ organ zamiast merytorycznie rozpoznać odwołanie wniesione przez skarżącą stwierdził jego niedopuszczalność. Powołując się na poglądy doktryny oraz orzecznictwo sądów administracyjnych wskazała, że o istocie aktu prawnego przesądza jego treść, a nie forma lub nazwa. Jego zdaniem pismo [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z [...] maja 2014 r. zawiera wszystkie elementy niezbędne do zakwalifikowania go jako decyzji administracyjnej. Pismo to zawiera oznaczenie organu - [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, oznaczenie adresata - skarżącej, podpis osoby piastującej funkcję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, a także rozstrzygniecie o istocie sprawy. Organ odmówił zwolnienia z obowiązku wniesienia opłaty po merytorycznym rozpoznaniu wniosku skarżącej o takie zwolnienie. Organ przeanalizował przesłanki zwolnienia wskazane w art 22 § 2 ordynacji podatkowej i stwierdził, że nie zaszły okoliczności uzasadniające zwolnienie na podstawie tego przepisu.