Sprawa ze skargi na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...]-[...] marca 2014 r. w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędzia WSA Dariusz Zalewski Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2015 r. sprawy ze skargi K. B. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...]-[...] marca 2014 r. z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/14

Zaskarżoną uchwałą nr [...] z dnia [...] listopada 2014 r. Komisja Egzaminacyjna II Stopnia [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-21 marca 2014 r. (dalej jako Komisja II Stopnia), działając na podstawie art. 368 ust. 1, 9 i 12 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.) w związku z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. po rozpatrzeniu odwołania K. B. od uchwały nr [...] z dnia [...] maja 2014 r. Komisji Egzaminacyjnej Nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2014 r. z siedzibą w [...], utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę.

Do powyższego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Komisjia Egzaminacyjna Nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2014 r. z siedzibą w [...] uchwałą nr [...]z dnia [...]maja 2014 r. stwierdziła, że K. B. (dalej skarżący) uzyskał wynik negatywny z egzaminu radcowskiego.

Z uzasadnienia tej uchwały wynika, że zdający z zadania z zakresu prawa karnego otrzymał ocenę dobrą, z zadania z zakresu prawa cywilnego ocenę dostateczną, z zadania z zakresu prawa gospodarczego ocenę dostateczną, zaś z zadania z zakresu prawa administracyjnego ocenę niedostateczną. Powołując się na treść przepisu art. 366 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, który to przepis określa, że pozytywny wynik z egzaminu radcowskiego, otrzymuje zdający, który z każdej części egzaminu radcowskiego otrzymał ocenę pozytywną, Komisja wskazała, iż skarżący uzyskał negatywny wynik z egzaminu radcowskiego.

Projekt skargi do sądu administracyjnego został jednolicie oceniony na ocenę niedostateczną przez dwóch niezależnych od siebie egzaminatorów.

Pierwszy z egzaminatorów ([...]) stwierdził w protokole, iż:

właściwie zachowano wymogi formalne skargi, zgodnie z art. 57 § 1 p.p.s.a.;

w zarzutach naruszenia prawa materialnego podniesiono wprawdzie zarzut naruszenia art. 29 ust. 1 pkt 23, art. 28 ust 1 oraz art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ale bez powiązania go z naruszeniem art. 30 ust. 6 pkt 1 tej ustawy. Dodatkowo, zdający analizując powyższe przepisy koncentrował się wyłącznie na kwestii braku podstaw do wymagania w stanie faktycznym sprawy uzyskania przez inwestora pozwolenia na budowę. Nie dostrzegł natomiast, że zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane realizacja ogrodzenia w stanie faktycznym sprawy od strony działek stanowiących własność prywatnych osób nie wymagała nawet zgłoszenia. Nie wskazał na wątpliwości interpretacyjne w zakresie pojęcia "miejsca publicznego" i "drogi publicznej" w kontekście drogi wewnętrznej. Trafnie zdający zarzucił naruszenie art. 30 ust. 7 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, nietrafnie jednak łącząc przesłankę "spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia" wyłącznie z § 41 ust 1 i 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Postawiał nadto całkowicie błędną tezę o tym, że decyzja wydawana w trybie powyższego przepisu ma charakter uznaniowy. Nie dostrzegł nadto problemu zachowania terminu do wniesienia sprzeciwu, która to kwestia jest istotna gdy się zważy, że poglądy orzecznictwa w tym zakresie nie są jednolite. Zdający podnosząc zarzuty naruszenia szeregu przepisów k.p.a. nie wyjaśnił podstaw ich zastosowania w specyficznym postępowaniu w sprawie zgłoszenia robót budowlanych, którego jurysdykcyjny charakter budzi istotne wątpliwości w doktrynie i orzecznictwie. Pominął kwestię ogólnikowej treści postanowienia z dnia 15 października 2013 r., nie dostrzegł również, że w trybie art. 30 ust 2 ustawy Prawo budowlane dopuszczalne jest nałożenie obowiązku uzupełnienia brakujących dokumentów, a nie wszelkiego rodzaju braków formalnych pisma, jakim jest zgłoszenie robót budowlanych;

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne