Sprawa ze skargi na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego pod nazwą "[...]" na kolejny okres
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Protokolant st. ref. Katarzyna Zielińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego pod nazwą "[...]" na kolejny okres oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/8

VI SA/Wa 3335/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] września 2013 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Przewodniczący KRRiT) utrzymał w mocy własną decyzję z [...] czerwca 2013 r., na podstawie której udzielił S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "skarżąca") koncesji na kolejny okres, po wygaśnięciu koncesji [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r., udzielonej na rozpowszechnianie programu telewizyjnego pod nazwą "[...]". Powyższe rozstrzygnięcie podjęto na podstawie art. 33 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226, z późn. zm.) oraz art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267).

Niniejsze rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r. Nr [...] Przewodniczący KRRiT udzielił spółce S. Sp. z o.o. z siedzibą w W. koncesji na kolejny okres, po wygaśnięciu koncesji Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r., udzielonej na rozpowszechnianie w sposób rozsiewczy satelitarny programu telewizyjnego pod nazwą "[...]".

Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. strona wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy związanej z wydaniem decyzji Przewodniczącego KRRiT Nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. W ww. piśmie strona wniosła o uchylenie pkt III decyzji oraz wydanie orzeczenia co do istoty sprawy poprzez określenie, że opłata za udzielenie koncesji wynosi 616 zł. Skarżąca zarzuciła, iż organ obowiązują przepisy art 11 ust. 9 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zgodnie z którym: "Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej".

Rozpoznając ponownie sprawę Przewodniczący na wstępie uzasadnienia skarżonej decyzji wyjaśnił, iż zgodnie art. 40b u.r.t. do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o której mowa w art. 33 u.r.t., stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Również art. 4 pkt 11 i pkt 27 u.r.t. odsyłają do konkretnie wskazanych uregulowań owej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. I tak zgodnie z art. 52 ust. 2 u.s.d.g. w postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 u.r.t. liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji.

Mając powyższe na względzie Przewodniczący KRRiT uznał, że tylko w zakresie, w którym ustawa o radiofonii i telewizji odsyła do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej lub odwrotnie, jest zobowiązany do stosowania konkretnych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Stwierdził, że gdyby w stosunku do postępowania koncesyjnego miała zastosowanie cała ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, to ustawodawca nie odsyłałby w ustawie o radiofonii i telewizji tylko do poszczególnych przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W konkluzji wskazał, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym brak jest w ustawie o radiofonii i telewizji odesłania do art. 11 u.s.d.g., a także sam art. 11 u.s.d.g. nie stanowi wprost o jego stosowaniu do postępowań prowadzonych przez Przewodniczącego. Z tego też względu art. 11 u.s.d.g. nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Koncesje
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji