Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie kary pieniężnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi K. Sp. z o. o. z siedzibą w miejscowości N. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/10

K. sp. z o.o. z siedzibą w N. (dalej też jako "skarżący" lub "spółka") wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...]. Zaskarżoną decyzją Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] października 2016 r. nr [...][...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości 5 000 złotych za wykonywanie przejazdu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym jak bez zezwolenia kategorii IV.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia organu II instancji stanowiły: art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) - dalej jako "Kpa", art. 2 ust. 35a, art. 64 ust. 1, 2, art. 64c, art. 140aa ust. 1,3 pkt 1, 4, art. 140ab ust. 1 pkt 2, ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. - zwanej dalej "prd"), art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 460 ze zm - zwanej dalej "udp").

U podstaw faktycznych rozstrzygnięcia legły następujące okoliczności:

W dniu [...] lipca 2016 r. w miejscowości T. na drodze krajowej nr [...] zatrzymano do kontroli dwuosiowy samochód ciężarowy marki [...] o nr rej. [...]. Samochodem ciężarowym kierował Pan B. W., który wykonywał krajowy przejazd drogowy z ładunkiem odpadów komunalnych (zmieszanych) z gospodarstw domowych położonych w miejscowości K., M., G. do miejscowości R. w imieniu K. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W wyniku pomiarów kontrolowanego samochodu ciężarowego, stwierdzono następujące naruszenie dopuszczalnej normy:

nacisk na pojedynczej osi napędowej 13,8 t (po odjęciu 2 % zaokrąglonych do 0,1 t w górę) - przekroczenie o 3,8 t (przekroczenie dopuszczalnej wartości o 38 %), podmiot wykonujący przejazd nie posiadał zezwolenia na przejazd pojazdem nienormatywnym.

W związku z powyższym [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] października 2016 r. nr [...] nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 15 000 złotych stwierdzając wykonywanie przejazdu po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia kategorii VII w pozostałych przypadkach.

Skarżąca od powyższej decyzji wniosła odwołanie. W odwołaniu wskazuje, że podczas kontroli nie stwierdzono przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, dopuszczalnej ładowności, a jedynie przekroczenie dopuszczalnego nacisku na osi pojazdu, zatem dochowała ona należytej staranności w realizacji czynności związanych z przejazdem, gdyż pojazd marki [...] o nr rej. [...] zakupiony został specjalnie na potrzeby realizacji zamówień wynikających z przetargu na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości. Pojazd ten spełnia wszelkie wymogi techniczne wymagane do zwożenia odpadów, jest pojazdem nowym z pełnią praw gwarancyjnych i serwisowych. Mając na uwadze, że pojazd ten zbierał odpady o budowie zamkniętej, to powodowało, że pracownicy nie mieli wpływu na większe niż dopuszczalne obciążenie tylnej osi (żadne z urządzeń nie informowało o zapełnieniu wewnętrznego pojemnika ponad dopuszczalny poziom). Przed realizacją zadań, spółka przyjęła plan z ilości prognozowanych odpadów komunalnych, który był kluczem do ustalenia harmonogramu odbioru odpadów. Na podstawie tego sporządzono grafiki, ażeby w oparciu o przyjęte założenia nie doszło do przeładowania pojazdu zbierającego odpady. Poza tym, strona dokonała wyliczeń średniej masy odpadu wytwarzanego przez jednego mieszkańca, a pomimo tego przyjęła również pewien margines błędu w ilości pół tony do granicy dopuszczalnej ładowności, jako bufor chroniący przed przeładowaniem pojazdu. Strona wskazuje, że pracownicy nie mają możliwości sprawdzania zawartości odpadów, a jak wykazało wewnętrzne postępowania w kilku pojemnikach musiał znajdować się gruz, co wpłynęło na przeładowanie pojazdu. Na dowód strona załącza dokumentację z kontroli odpadów zmieszanych z miesiąca lipca 2016. Sprawozdanie z kontroli odpadów począwszy od lipca 2016 r. wykazuje, że stwierdza się wyraźne przypadki obecności gruzu w pojemnikach z odpadami mieszanymi. W ocenie strony, to gruz widoczny na fotografiach spowodował przeciążenie pojazdu, co nie było możliwe do wcześniejszego przewidzenia. Strona przypuszcza, że odpady z zawartością gruzu zostały załadowane przy wypełnionej już śmieciarce, a "unieruchomienie" sytemu prasującego w miejscu przypadającym na tylną oś pojazdu doprowadziło do zbyt dużego nacisku na osi. W takim przypadku niemożliwym było ażeby kierowca pojazdu wpłynął na ilość podjętego załadunku, sposób jego rozłożenia. Strona podjęła już działania polegające na zobowiązaniu dostawcy pojazdu, celem rozwiązania problemu przeciążenia osi napędowej. W ocenie strony odpady komunalne należy zaliczyć do ładunku sypkiego, dlatego mając na uwadze sypkość ładunku, wniosła o umorzenie postępowania.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego