Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka Sędzia WSA Grzegorz Nowecki Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Rady Izby Notarialnej w [...] na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie z wniosku o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz skarżącej Rady Izby Notarialnej w [...] kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z [...] sierpnia 2011 r. Minister Sprawiedliwości (dalej organ) powołał C. S. (dalej skarżący) na stanowisko notariusza i wyznaczył siedzibę kancelarii notarialnej w W.
Od powyższej decyzji Rada Izby Notarialnej w W. (dalej RIN) złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Działając w oparciu o art. 127 § 3 w zw. z art. 129 § 1 i 2 i art. 138 § 1 pkt 3, art. 104 i art. 107 § 1, 2, 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej k.p.a.) organ umorzył postępowanie odwoławcze w przedmiotowej sprawie. W uzasadnieniu wskazał, iż odwołanie jest niedopuszczalne, gdyż zostało wniesione przez osobę nie będącą stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a. Zdaniem organu skarżąca nie ma interesu prawnego w złożeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ponieważ żaden przepis administracyjnego prawa materialnego nie przewiduje wprost udziału samorządu notarialnego jako strony w postępowaniach w przedmiocie powołania na stanowisko notariusza (asesora notarialnego) i żaden przepis takiego przymiotu samorządowi notarialnemu nie nadaje. Z przepisu art. 10 ustawy z 1 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158, ze zm.; dalej p.n.) wynika jedynie, iż samorząd notarialny jest organem opiniodawczym, współdziałającym przy wydawaniu decyzji w przedmiocie powołania bądź odwołania notariusza czy asesora notarialnego.
Organ podkreślił, że dotychczasowa praktyka, uznająca rady izb notarialnych za stronę postępowania administracyjnego o powołanie czy odwołanie notariusza (asesora notarialnego) nie wynikała wprost z treści przepisu prawa, lecz z uchwały
7 sędziów Sądu Najwyższego z 6 lutego 1996 r. (III AZP 26/95, OSNP 1996/12/164), w której stwierdzono, iż choć żaden przepis materialnego prawa administracyjnego nie przyznaje samorządowi notarialnemu statusu strony w postępowaniu w przedmiocie powołania na stanowisko notariusza, nie byłoby możliwe spełnienie przez rady izb notarialnych większości uprawnień przyznanych im przepisami ustawy Prawo o notariacie, bez wyposażenia ich we właściwe instrumenty prawne, przede wszystkim zaś w uprawnienie do zaskarżenia decyzji administracyjnych w przedmiocie powołania notariusza i wyznaczenia siedziby jego kancelarii.
Organ nie podzielił stanowiska Sądu Najwyższego w powołanej uchwale, zwłaszcza wobec braku przepisu prawa jednoznacznie nadającego status strony samorządowi notarialnemu oraz wskazał na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lipca 2011 r., sygn. II GSK 708/10, w którym NSA uznał, iż samorządowi notarialnemu jako organowi opiniodawczemu w toku postępowania o powołanie bądź odwołanie notariusza (asesora notarialnego) nie przysługuje prawo występowania w charakterze strony. Jak podkreślił NSA, samorząd notarialny uczestniczy w tych postępowaniach na zasadach określonych w art. 106 k.p.a. przez co wykluczony jest jego jednoczesny udział jako strony w tym postępowaniu. Zgodnie bowiem z utrwalonym poglądem, w tym samym postępowaniu ten sam organ nie może występować jednocześnie jako strona postępowania i jako organ współdziałający w trybie art. 106 k.p.a., gdyż te role procesowe wykluczają się wzajemnie.