Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Lemiesz Sędziowie Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Protokolant ref. staż. Piotr Niewiński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2015 r. sprawy ze skargi P. D. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...] marca 2014 r. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę
Zaskarżoną uchwałą z [...] października 2014 r. Komisja Egzaminacyjna II stopnia nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-21 marca 2014 r. (dalej Komisja II stopnia) utrzymała w mocy uchwałę Komisji Egzaminacyjnej Nr [...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2014 r. z siedzibą w [...] (dalej Komisja Egzaminacyjna) z [...] maja 2014 r., którą ustalono, że P. D. (dalej skarżący) uzyskał negatywny wynik z egzaminu radcowskiego. Jako materialnoprawną podstawę skarżonej uchwały podano art. 368 ust. 1, ust. 9 i ust. 12 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 637 i 993), dalej u.r.p.
Do powyższych rozstrzygnięć doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym;
Skarżący w dniach 19-21 marca 2014 r. przystąpił do egzaminu radcowskiego, który składał się z czterech części. Z zadań z zakresu prawa karnego, prawa cywilnego oraz prawa gospodarczego otrzymał on oceny dostateczne, natomiast z zadania z zakresu prawa administracyjnego ocenę niedostateczną przy dwóch cząstkowych ocenach niedostatecznych.
Wobec powyższego Komisja Egzaminacyjna stwierdziła, że skarżący uzyskał negatywny wynik z egzaminu radcowskiego. Powołując się na treść przepisu art. 366 ust. 1 u.r.p. Komisja wskazała, że pozytywny wynik z egzaminu radcowskiego otrzymuje tylko ten zdający, który z każdej części egzaminu radcowskiego otrzymał ocenę pozytywną.
Z akt sprawy wynika, że zadanie egzaminacyjne z prawa administracyjnego polegało na przygotowaniu skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego lub w przypadku uznania, że brak jest podstaw do jej wniesienia, na sporządzeniu opinii prawnej.
Istotą zadania z zakresu prawa administracyjnego było dokonanie przez zdających oceny prawidłowości rozstrzygnięcia przez organy administracji publicznej sprawy zgłoszenia przez stronę budowy ogrodzenia, w szczególności zgodności z prawem wniesienia przez organ sprzeciwu i utrzymania w mocy przez organ odwoławczy decyzji. W sprawie tej Inwestor zgłosił zamiar wykonania ogrodzenia. Organ I instancji nałożył na Inwestora obowiązek uzupełnienia zgłoszenia poprzez złożenie pozwoleń, uzgodnień i opinii, a także poprzez złożenie oświadczenia określającego rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych. Inwestor uzupełnił zgłoszenie określając rodzaj, zakres i sposób wykonania robót, w szczególności wskazał, że ogrodzenie o wysokości 2,20 m od poziomu terenu będzie zakończone u góry ostrymi elementami (ostatnie 10 cm), natomiast wskazał, że jego zdaniem nie są wymagane pozwolenia, uzgodnienia i opinie. Na wniosek organu I instancji Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu określił charakter drogi przebiegającej wzdłuż jednego z fragmentów planowanego ogrodzenia, jako drogi niezaliczonej do żadnej z kategorii dróg publicznych, niezlokalizowanej w pasie drogowym tych dróg a będącej drogą wewnętrzną ogólnodostępną stanowiącą własność Skarbu Państwa. Następnie organ decyzją wniósł sprzeciw w przedmiocie przyjęcia zgłoszenia, który uzasadnił treścią art. 30 ust. 2, 6, pkt 1 i ust. 7 Prawa budowlanego. W uzasadnieniu organ wskazał, że w stanie faktycznym zgłoszenia wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę albowiem jest ono wznoszone na niezabudowanej nieruchomości. Obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę wynika także z tego powodu, że zwieńczenie ogrodzenia może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi i mienia. Nadto zdaniem organu - zgłaszający nie uzupełnił zgłoszenia w terminie, co zobowiązuje organ do wniesienia sprzeciwu w drodze decyzji. Od decyzji inwestor wniósł odwołanie, ale organ odwoławczy utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, podzielając pogląd prawny wyrażony w zaskarżonej decyzji.