Sprawa ze skargi na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr 4 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...] marca 2013 r. w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz (spr.) Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant st. ref. Renata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2014 r. sprawy ze skargi D. W. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia Nr 4 przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...] marca 2013 r. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/9

Komisja Egzaminacyjna II stopnia Nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach 19-22 marca 2013r. (zwana dalej "Komisją Egzaminacyjną II Stopnia") uchwałą z dnia [...] sierpnia 2013r. utrzymała w mocy uchwałę Komisji Egzaminacyjnej Nr[...] do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2013r. (zwaną dalej "Komisją egzaminacyjną") z dnia [...] kwietnia 2013r. w której, na podstawie art. 366 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010r. Nr 10, poz. 65 ze zm., zwanej dalej "u.o.r.p."), stwierdzono, że D. W. (zwana dalej "Skarżącą") uzyskała wynik negatywny z egzaminu radcowskiego. Powyższe uchwały zapadły w następującym stanie faktycznym.

W dniach od 19 do 22 marca 2013r. Skarżąca przystąpiła do egzaminu radcowskiego na podstawie art. 361 ust. 1 u.o.r.p. przed Komisją egzaminacyjną powołaną zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2012r. Nr [...].

Komisja egzaminacyjna uchwałą z dnia [...] kwietnia 2013r. stwierdziła, że Skarżąca uzyskała wynik negatywny z egzaminu radcowskiego.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Komisja egzaminacyjna wskazała, że Skarżąca z części pierwszej egzaminu otrzymała ocenę dobrą, z drugiej części egzaminu ocenę dostateczną, z trzeciej części egzaminu ocenę dostateczną, z czwartej części egzaminu ocenę dobrą, zaś z piątej części egzaminu ocenę niedostateczną. Powołując się na treść przepisu art. 366 ust. 1 u.o.r.p., który to przepis określa, że pozytywny wynik z egzaminu radcowskiego, otrzymuje zdający, który z każdej części egzaminu radcowskiego otrzymał ocenę pozytywną, Komisja stwierdziła, że z uwagi na powyższe należało uznać, że Skarżąca uzyskała wynik negatywny z egzaminu radcowskiego.

W odwołaniu od powyższej uchwały Skarżąca wniosła o zmianę oceny cząstkowej z zadania z piątej części egzaminu radcowskiego z zakresu prawa administracyjnego z oceny negatywnej na ocenę pozytywną, a co za tym idzie uchylenie uchwały z dnia [...] kwietnia 2013r. i podjęcie uchwały stwierdzającej pozytywny wynik z egzaminu radcowskiego. Ww. uchwale zarzuciła wystawienie oceny niedostatecznej:

1) w wyniku naruszenia przez egzaminatorów, a w konsekwencji komisję zasad logicznego rozumowania, polegającego na przyjęciu, że sporządzenie w pełni skutecznej i zgodnej z interesem reprezentowanego skargi do sądu administracyjnego oraz spełnienie wymogów określonych w art. art. 365 ust. 2 u.o.r.p., nie stanowi wystarczającej podstawy do wystawienia oceny pozytywnej,

2) na podstawie wskazanych w uzasadnieniach ocen cząstkowych błędów, które nie uzasadniały wystawienia takiej oceny w pięciostopniowej skali (art. art. 364 ust. 10 u.o.r.p.),

3) przez błędne przyjęcie przez egzaminatorów, iż skarga nie wskazuje na należyte przygotowanie z zakresu prawa administracyjnego, pozwalające na należyte wykonywanie zawodu radcy prawnego.

W ocenie Skarżącej, skarga spełniała wymogi formalne, a wskazane drobne uchybienia w tym zakresie nie wpływały na jej ważność. Stwierdziła, że podniesiony zarzut naruszenia art. 10 ust. 5 pkt 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczył o skuteczności skargi. Potwierdziła zasadność braku zarzutu naruszenia art. 151 K.p.a. Zaznaczyła, iż pominięcie zarzutu naruszenia art. 10 ust. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której organy ponownie rozpoznając sprawę naprawiłyby błędy proceduralne i wydały prawidłowo decyzję, ale niekorzystną dla mocodawczymi. Podobnie odwołująca uzasadniała brak zarzutu naruszenia art. 105 § 1 K.p.a. Z kolei sformułowanie zarzutu naruszenia art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych oceniła jako zbyteczne ze względu na występujące rozbieżności w orzecznictwie. Natomiast brak wniosku o uchylenie również decyzji organu pierwszej instancji nie umniejszał skuteczności skargi. W istocie, wbrew twierdzeniom egzaminatorów, na końcu pracy zawarto uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6171 Radcowie prawni i aplikanci radcowscy
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne