Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia patentu nr [...] na wynalazek Pt.: "Górnicza stopa podporowa, spawana" 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego S. K. kwotę 1254 (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem skargi S. K. (dalej też jako "skarżący") do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie jest decyzja Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia patentu nr PL [...] na wynalazek pt.: "[...]" udzielonego na rzecz R. I. i S. K. oraz przyznał solidarnie K. S A. z siedzibą w G. od R. I. i S. K. kwotę w wysokości 3.109,83 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Do wydania powyższego rozstrzygnięcia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
1.
Dnia [...] lutego 2007 r. firma E. S.A. z siedzibą w G. (dalej też jako "wnioskodawca") wystąpiła do Urzędu Patentowego RP z wnioskiem o unieważnienie patentu nr [...] na wynalazek pt.: "[...] " udzielonego na rzecz R. I. i S. K.
Za podstawę swojego żądania wnioskodawca podał przepisy art. 10 i 11 w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości, w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003, Nr 119, poz. 1117 ze zm.) - dalej "p.w.p.", podnosząc zarzut braku nowości spornego wynalazku i zarzut braku nieoczywistości. Wskazał także na uchybienia formalne jakie miały miejsce w toku postępowania rejestracyjnego oraz niespełnienie przepisów § 6 i § 7 ust. 1 Zarządzenia Prezesa UPRP z dnia 23 maja 1993 r. w sprawie ochrony wynalazków i wzorów użytkowych.
Wnioskodawca swój interes prawny w domaganiu się unieważnienia spornego patentu wywodził z faktu istnienia sporu z uprawnionymi, którzy wzywali go do zaprzestania produkcji i zarzucali mu naruszenie praw ze spornego patentu. Ponadto na rozprawie przed Urzędem Patentowym pełnomocnik wnioskodawcy oświadczył, że toczy się przed sądem postępowanie karne przeciwko wnioskodawcy o naruszenie spornego patentu.
Jako dowody na brak nieoczywistości w rozumieniu art. 10 ustawy o wynalazczości, wnioskodawca przedstawił opisy patentów: polskiego [...] oraz, w uzupełnieniu wniosku z [...] stycznia 2008 r., również opis francuski [...] (dodatkowy do [...]). Do opisu francuskiego dołączone zostało tłumaczenie na język polski. Dołączono też opinię Politechniki [...] analizującą nowość i nieoczywistość spornego wynalazku na tle znanego stanu techniki (zwłaszcza rozwiązania francuskiego).
Wnioskodawca, powołując się na powyższą opinię stwierdził, że wynika z niej istnienie pełnej analogii rozwiązań stopy podporowej wg spornego patentu [...] i rozwiązania stopy wg opisu patentu [...]. Oba rozwiązania dotyczą bowiem stóp podporowych z ogranicznikami, różny jest jedynie kształt ograniczników przesuwu. We francuskim patencie mają one kształt trójkątny, a w spornym - kształt przyspawanych do płyty bolców.
Jako dowody braku nowości przedmiotowego rozwiązania, w rozumieniu art. 10 i 11 ustawy o wynalazczości, wnioskodawca przedłożył natomiast kopie faktur. Faktury te wraz z dokumentacją techniczno - ruchową świadczyć miały o tym, że stopy identyczne, jak chronione spornym patentem, wprowadzone były do obrotu przed datą zgłoszenia przedmiotowego wynalazku i tym samym niweczą jego nowość.