Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2018 r. sprawy ze skargi A. S. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyniku egzaminu komorniczego z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu komorniczego oddala skargę
Komisja Egzaminacyjna do spraw przeprowadzenia egzaminów konkursowego i komorniczego, obejmująca obszar właściwości Izby Komorniczej w [...] z siedzibą w [...] w sprawie ustalenia wyniku egzaminu komorniczego (dalej: Komisja Egzaminacyjna), uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 2017 r. stwierdziła, że A. S. (dalej: skarżąca, zdająca) uzyskała wynik negatywny z egzaminu komorniczego, który został przeprowadzony w dniach [...] marca 2017 r. Z uzasadnienia uchwały wynika, że zdająca otrzymała z zadania na pierwszy dzień egzaminu ocenę niedostateczną (oceny cząstkowe niedostateczne), a z zadania na drugi dzień egzaminu ocenę dostateczną (oceny cząstkowe dostateczne).
Od powyższej uchwały skarżąca wniosła odwołanie.
Komisja Egzaminacyjna II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości do spraw odwołań od wyniku egzaminu komorniczego (dalej: Komisja Egzaminacyjna II stopnia, organ) uchwałą z [...] września 2017 r. Nr [...], na podstawie art. 31h ust. 4, ust. 16 i ust. 19 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1277 ze zm., dalej ustawa o komornikach), w związku z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania zdającej, utrzymała w mocy zaskarżoną uchwałę.
W uzasadnieniu uchwały Komisja Egzaminacyjna II stopnia przytoczyła zarzuty odwołania wskazując, że skarżąca zarzuciła, iż przy ocenie jej pracy:
1. egzaminator nie zauważył poczynionych przez nią kroków zmierzających do ustalenia majątku dłużnika;
2. nie znajduje podstaw uwaga egzaminatora dotycząca nieustalenia przez zdającą pobierania przez dłużnika wynagrodzenia za pracę;
3. egzaminujący używa niejasnych stwierdzeń, np. "samo zajęcie jest nieprecyzyjne", odnośnie dokonanego przez zdającą zajęcia ruchomości;
4. egzaminujący błędnie wskazał, że zdająca przywołała art. 921 k.p.c. jako podstawę wszczęcia egzekucji z nieruchomości jedynie na wniosek wierzyciela;
5. bezzasadna jest uwaga egzaminatora, że w pracy brak było ustalenia kosztów egzekucji w trybie art. 816 § 3 k.p.c., a przez to i orzeczenia kończącego egzekucję;
6. błędna jest uwaga egzaminatora, że niezgodne z treścią zadania było dokonanie zajęcia nieruchomości, poprzedzone wnioskiem wierzyciela;
7. błędnie zostało zaznaczone, że zawiadomienie o wszczęciu egzekucji nie zostało doręczone dłużnikowi wraz z pierwszą czynnością egzekucyjną;
8. bezpodstawne jest stwierdzenie egzaminatora, że wezwania dłużnika na podstawie art. 881 § 2 k.p.c. oraz art. 882 § 1 k.p.c. powinny być w zajęciu wynagrodzenia za pracę przytoczone in extenso, że nie wystarcza odwołanie się do numerów przepisów.
Odnosząc się do zarzutu, jakoby egzaminator nie zauważył poczynionych przez zdającą kroków zmierzających do ustalenia majątku dłużnika, organ przyznał, że zdająca w planie pracy w punkcie 4 wskazała, że komornik w trybie art. 1086 k.p.c. w zw. z art. 761 § 1 k.p.c. przeprowadził dochodzenie w celu ustalenia zarobków i stanu majątkowego dłużnika (rygor z art. 762 § 1 k.p.c.) kierując zapytania w formie teleinformatycznej do CEPiK, OGNIVO, US, ZUS, co potwierdza, że zdająca wykazała się wiedzą w tym zakresie, chociaż informacje te winny być zawarte w aktach egzekucyjnych, a nie w planie pracy. Z akt egzekucyjnych nie wynika, by zdająca podjęła stosowne dochodzenie.