Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji przepisów o kinematografii
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Jakub Linkowski Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji przepisów o kinematografii 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącej T. S.A. z siedzibą w W. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6043 Kinematografia
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie strona 1/11

T. S.A. z siedzibą w W. ( dalej tez jako "skarżąca") pismem z [...] kwietnia 2010 r., powołując się na art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm., dalej: u.s.d.g.), zwróciła się do Dyrektora Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej (dalej "PISF") z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie stosowania art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 ze zm., dalej: "ustawa o kinematografii"). Skarżąca w uzasadnieniu wniosku wyjaśniła, że jest nadawcą telewizyjnym w rozumieniu art. 19 ust. 3 ustawy o kinematografii, a dodatkowo podmiotem kontrolującym inne podmioty w grupie kapitałowej, o którym mowa w art. 19 ust. 6 tej ustawy. W skład tej grupy kapitałowej wchodzą różne podmioty, w tym także takie, które podobnie jak skarżąca obowiązane są również do dokonywania wpłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej ("PISF") na podstawie art. 19 ust. 1-5 ustawy o kinematografii. Są to zarówno podmioty będące nadawcami telewizyjnymi, jak i podmioty będące operatorem platformy cyfrowej

Według T. S.A., powołany przepis pozwala na odliczenie przez spółkę kontrolującą, zobowiązaną do dokonywania wpłat na rzecz PISF, zgodnie z art. 19 ust. od 1 do 5 ustawy o kinematografii, wpłat dokonanych w tym samym okresie rozliczeniowym na rzecz PISF przez spółkę kontrolowaną (zależną).

Dyrektor PISF decyzją z [...] maja 2010 r., Nr [...] dokonał interpretacji art. 19 ust. 6 ustawy o kinematografii stwierdzając, że powyższy przepis należy rozumieć jako uprawniający podmiot kontrolujący w grupie kapitałowej, w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów, do odliczenia od kwoty, do której odprowadzenia jest zobowiązany z tytułu osiągania przez siebie przychodów wymienionych w art. 19 ust. 1-5 ustawy o kinematografii, kwot już odprowadzonych na rzecz PISF przez podmioty przez niego kontrolowane z tytułu osiągania przez nie przychodów wymienionych w art. 19 ust. 1-5 ustawy o kinematografii. Odliczenie takie jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy do przychodów podmiotu kontrolującego w grupie kapitałowej wliczane są przychody podmiotu kontrolowanego. W ocenie organu, w ramach grupy kapitałowej podmiot kontrolujący może odliczyć wpłaty dokonane na rzecz Instytutu przez podmioty kontrolowane, ale wyłącznie z tego samego tytułu wynikającego z art. 19 ust. 1-5 ustawy, z którego podmiot kontrolujący i kontrolowany dokonują wpłat na rzecz Instytutu.

T. S.A. nie zgadzając się z wydaną interpretacją wniosła odwołanie od decyzji Dyrektora PISF do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z [...] czerwca 2010 r. uchylił w całości zaskarżone rozstrzygnięcie i umorzył postępowanie z powodu wydania zaskarżonej decyzji z naruszeniem przepisów o właściwości. Jego zdaniem, o ile przy interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego, właściwe są organy administracji publicznej i państwowe jednostki organizacyjne, gdy z normy prawnej lub zakresu zadań wynika właściwość tych organów lub jednostek organizacyjnych, o tyle w przypadku interpretacji prawa podatkowego art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm., dalej: Op. ) wskazuje jako organ właściwy ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził, że Dyrektor PISF, wydając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 10 u.s.d.g., błędnie przyjął, że jest właściwy do wydania interpretacji dotyczącej art. 19 ust. 6 ustawy o kinematografii. Pominął, że interpretacja tej normy dotyczy obowiązków podatkowych w zakresie podatku dochodowego w związku z art. 19 ust. 10 ustawy o kinematografii. Stanowi on, że wpłaty na rzecz PISF z różnych tytułów (w tym wpłaty przewidziane w art. 19 ust. 6) są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w dacie ich poniesienia. Tym samym, art. 19 ust. 6 ustawy o kinematografii, do którego odsyła art. 19 ust. 10, ma bezpośredni wpływ na wysokość podatku dochodowego płaconego przez podmioty wymienione w art. 19 ust. 1-7 i należy uznać go za przepis prawa podatkowego. W konsekwencji uznał, że Dyrektor PISF nie był organem właściwym do wydania przedmiotowej interpretacji, ponieważ organami właściwymi w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego prawodawca ustanowił Ministra Finansów, bądź podległe mu organy.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6043 Kinematografia
657
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego