Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Sędzia WSA Tomasz Sałek Protokolant referent Agnieszka Dzięcioł po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy powołania na stanowisko komornika sądowego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2018 r. Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2015 r. w przedmiocie odmowy powołania J. J. (dalej: skarżący, kandydat) na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym [...] w [...].
Podstawą prawną rozstrzygnięcia były przepisy art. 10 ust. 1 pkt 5 i art. 11 ust. 1 ustawy) z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2017 r. poz. 1277 z późn. zm. - dalej "u.k.s.e.").
Do wydania powyższych decyzji doszło w następującym stanie prawnym i okolicznościach faktycznych.
Pismem z dnia 28 czerwca 2015 r. J. J. w trybie art. 11 ust. 1 u.k.s.e. wniósł do Ministra Sprawiedliwości o powołanie go na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym [...] w [...].
Kandydat w 2004 r. ukończył wyższe studia prawnicze z tytułem magistra na Uniwersytecie [...]. Po odbyciu aplikacji komorniczej w dniach 6 października i 12 maja 2009 r. zdał egzamin komorniczy. Decyzją Prezesa Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] lipca 2009 r. został powołany na stanowisko asesora komorniczego. Od dnia 1 czerwca 2006 r. do dnia 21 stycznia 2004 r. był zatrudniony w kancelarii komorniczej, najpierw na stanowisku aplikanta komorniczego, a od dnia 30 lipca 2009 r. na stanowisku asesora komorniczego. Od dnia 22 stycznia 2014 r. do dnia 25 lutego 2015 r. pełnił obowiązki zastępcy po zmarłym komorniku. Od dnia 25 lutego 2015 r. do wydawania decyzji - zatrudniony na stanowisku asesora komorniczego.
Rada Izby Komorniczej w [...] uchwałą z dnia [...] lipca 2015 r. pozytywnie zaopiniowała kandydaturę skarżącego stanowisko komornicze, jednocześnie negatywnie opiniując utworzenie kolejnej kancelarii komorniczej przy Sądzie Rejonowym [...] w [...].
Przed wydaniem decyzji powiadomiono skarżącego na podstawie art. 10 k.p.a. o końcowym etapie postępowania oraz o możliwości zajęcia stanowiska w sprawie.
Pismem z dnia 14 października 2015 r. skarżący wskazał, iż w jego ocenie analiza danych statystycznych prowadzi do wniosku o konieczności utworzenia przynajmniej jednej, kolejnej kancelarii komorniczej.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. Minister Sprawiedliwości odmówił powołania kandydata na stanowisko komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym [...] w [...]. Minister stwierdził, ze z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż kandydat nie spełnia wymagań formalnych niezbędnych do powołania na stanowisko komornika sądowego, określonych w art. 10 u.k.s.e.
Mianowicie wskazał, iż stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 5 u.k.s.e., jednym z wymogów, które musi spełniać osoba ubiegająca się o powołanie na stanowisko komornika sądowego jest brak podejrzenia o dopuszczenie się przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego lub przestępstwa skarbowego.
Skarżący przedstawił pisemne oświadczenie z dnia 28 czerwca 2015 r., w którym oświadczył - pod odpowiedzialnością karną - iż nie jest przeciwko niemu prowadzone postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe.
Minister Sprawiedliwości wskazał na uzyskane w trakcie postępowania administracyjnego z Prokuratury Okręgowej w [...] pismo z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...] zawierające informację, iż w toku prowadzonego przez nią śledztwa o sygn. [...] J. J. został przedstawiony zarzut popełnienia przestępstwa stypizowanego w art. 230a § 1 Kodeksu karnego, co potwierdził sam wnioskodawca w piśmie z dnia 11 listopada 2015 r. Minister powołując się na poglądy doktryny uznał tę sytuacje za zmianę stanu faktycznego w toku postepowania administracyjnego, wskazując na konieczność uwzględnienia tej zmiany podczas rozstrzygania sprawy, zgodnie ze stanowiskiem doktryny (W. Siedlecki, Postępowanie cywilne, 1972, s. 371; A. Wróbel Komentarz do Kodeksu postępowania administracyjnego, Lex 2015 r.). Organ administracji publicznej ocenia bowiem stan faktyczny sprawy według chwili wydania decyzji administracyjnej. Organ wskazał, ze podobne stanowisko prezentuje ugruntowane orzecznictwo sądowoadministracyjne, zgodnie z którym: "Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego nie wiążą z datą wszczęcia postępowania podstawy faktycznej i prawnej rozpoznania sprawy. Miarodajny w tym zakresie jest stan obowiązujący w dacie wydania decyzji" (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 października 2000 r., V SA 283/00, LEX nr 50110). Tak więc Minister, uznając, że skarżący w chwili złożenia wniosku o powołanie na stanowisko komornika sądowego spełniał wymogi określone w art. 10 ust. 1 u.k.s.e., dokonał oceny jego sytuacji w dniu wydawania decyzji administracyjnej. Według organu, wówczas kandydat nie spełniał przesłanki określonej w art. 10 ust. 1 pkt 5 u.k.s.e. z uwagi na toczące się postępowanie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, tj. o przestępstwo stypizowane w art. 230a § 1 Kodeksu karnego, co wykluczało możliwość powołania go na stanowisko komornicze.