Produkt powyższy, jak słusznie zauważyły organy obu instancji, nie jest paliwem w rozumieniu ustawy o zapasach, a więc wnioskodawca nie jest zobowiązany w ramach wykonywanej działalności gospodarczej opisanej we wniosku do uiszczenia opłaty zapasowej od powyższego produktu, który jest klasyfikowany według Nomenklatury Scalonej do symbolu CN 2710 19 99.
Sąd podziela natomiast stanowisko organów, że wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia opłaty zapasowej od nabytego oleju napędowego, który zgodnie z ustawą o zapasach jest paliwem (art. 2 pkt 3 w zw. z art 2 pkt 2 lit. l ustawy o zapasach). Natomiast skarżącą, z uwagi na fakt, że dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego oleju napędowego, zgodnie z treścią art. 2 pkt 19 ustawy o zapasach, należy uznać za handlowca. Dochodzi więc do przemieszczenie wyrobu podlegającego opłacie zapasowej z terytorium państwa członkowskiego UE na terytorium RP, co rodzi obowiązek zapłaty opłaty zapasowej. Podkreślenia wymaga fakt, że z punktu widzenia opłaty zapasowej nie jest istotny cel na jaki paliwo zostało przeznaczone ani jego ilość. Dla powstania zobowiązania w opłacie zapasowej nie ma znaczenia, czy po zakończeniu transportu nabywane wewnątrzwspólnotowo paliwo znajduje się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (np. zostało dostarczone do składu podatkowego), czy też z chwilą dostarczenia paliwa do miejsca przeznaczenia procedura zawieszenia poboru akcyzy zakończyła się (np. przywóz paliwa przez zarejestrowanego odbiorcę), czy też paliwo zostało przywiezione do Polski w procedurze z zapłaconą akcyzą. Powszechnie przyjmuje się, że opłata zapasowa jest należna za miesiąc, w którym nastąpiło faktyczne przemieszczenie paliwa z kraju członkowskiego Unii Europejskiej do Polski.
W ocenie Sądu podkreślenia wymaga fakt, że ustawa o zapasach jest autonomiczną regulacją w stosunku do ustawy akcyzowej i ustawy o podatku VAT. Cel tej regulacji określony został w art. 3 ust. 1 i w przeciwieństwie do ustawy o podatku akcyzowym czy podatku VAT, nie ma charakteru fiskalnego. Celem ustawy jest zapewnienie zaopatrzenia Rzeczypospolitej Polskiej w ropę naftową i produkty naftowe w sytuacji wystąpienia zakłóceń w ich dostawach na rynek krajowy oraz wypełniania zobowiązań międzynarodowych, a zatem także bezpieczeństwa energetycznego rozumianego jako stan gospodarki umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy zachowaniu wymagań ochrony środowiska (art. 1 ust. 2 w związku z art. 3 pkt 16 ustawy - Prawo energetyczne). W tym ujęciu bezpieczeństwo energetyczne, a zatem i paliwowe, jest prawem podmiotowym odbiorców.
Jeśli chodzi o określenie charakteru opłaty zapasowej, to należy wskazać, że Sąd w pełni podziela stanowisko Ministra Energii, że ma ona charakter daniny publicznej o cechach opłaty publicznoprawnej, a nie podatku, jak twierdzi skarżąca. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie tutejszego Sądu, gdzie w wyrok WSA w Warszawie w z 9 lutego 2016 r. (sygn. VI SA/Wa 2524/15) wskazano, że "opłata zapasowa ma charakter obowiązku pieniężnego - jest daniną publiczną". Podobne stanowisko zawiera wyrok WSA w Warszawie z 14 marca 2017 r. (sygn.
VI SA/Wa 1912/16), w którym Sąd wskazał na poprawność wykładni, że opłata zapasowa jest obowiązkowym świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, daniną publiczną. Opłata zapasowa uregulowana w art. 21b ustawy o zapasach stanowi więc daninę publiczną o cechach opłaty publicznoprawnej. Opłata jest natomiast związana z działaniem producenta oraz handlowca polegającym na produkcji paliw (art. 2 pkt 8 ustawy o zapasach) lub przywozie paliw (art. 2 pkt 14 ustawy o zapasach) oraz związanymi z tymi działaniami czynnościami organu rozłożonymi w czasie (utworzenie i utrzymywanie przez Agencję Rezerw Materiałowych agencyjnych zapasów ropy naftowej i paliw). Podkreślenia wymaga, że obciąża ona jedynie producenta lub handlowca wykonującego wymienione wyżej działania. Jak słusznie zauważył organ - wbrew twierdzeniom spółki - opłata zapasowa nie obciąża "obrotu paliwami", którym to pojęciem się nie posługuje
(z wyjątkiem odniesienia do numeru koncesji na obrót paliwami z zagranicą), lecz obciąża ich produkcję i przywóz na terytorium RP w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu. Opłata zapasowa nie obciąża nabycia wewnątrzwspólnotowego jako takiego, lecz przywóz w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego.
Biorąc powyższe pod rozwagę Sąd uznał, że przedmiotowa interpretacja zasługuje na pozostawienie jej w obrocie prawnym i dlatego też skargę oddalił, działając na podstawie art. 151 p.p.s.a..