Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dorota Dziedzic-Chojnacka Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 stycznia 2022 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na czynność Prezydenta [...] z dnia [...] czerwca 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia uprawnienia do zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; 2. uznaje uprawnienie P. sp. z o.o. z siedzibą w W. do zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu marki Volvo nr rej. [...] w kwocie 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych; 3. zasądza od Prezydenta [...] na rzecz skarżącej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca", "Spółka", "Wnioskodawczyni") zwróciła się do Prezydenta [...] (dalej: "Prezydent", "organ") z wnioskiem o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania od organu zwrotu kwoty 425 złotych stanowiącej część wniesionej opłaty za wydanie karty pojazdu dla pojazdu marki [...] o nr rej. [...]. Przedmiotowy wniosek wpłynął do organu w dniu [...] maja 2021 r.
Spółka podniosła, że wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 (Dz.U. Nr 15, poz. 119) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2021 roku, poz. 450 ze zm., dalej także jako "p.r.d.") oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 roku, Nr 78, poz. 483). Spółka podniosła, że tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu dla ww. auta uiszczona została na rzecz Urzędu [...] kwota 500 złotych. Kwota ta przekraczała przy tym faktyczny koszt wytworzenia karty. W jej ocenie organ administracji samorządowej pobrał zatem tę opłatę bez stosownej podstawy prawnej.
Prezydent [...] w piśmie z dnia [...] czerwca 2021 r. numer [...] wskazał, że nie znajduje podstaw do zwrotu żądanej opłaty, a sprawie nie będzie nadany dalszy bieg. Organ wyjaśnił, że opłata ta stanowi nieopodatkowaną należność budżetową o charakterze publiczno-prawnym, gdyż stanowi dochód jednostki samorządu terytorialnego. Organ wskazał, że zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305) do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej: "K.p.a.") i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325).
Na podstawie powołanych przepisów Prezydent uznał, że wniosek Spółki z dnia [...] maja 2021 r. należało zakwalifikować jako wniosek o zwrot nadpłaty, o której mowa w dziale III Ordynacji podatkowej. Wskazał następnie, że prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty i jej zwrot zgodnie z art. 79 § 2 Ordynacji podatkowej wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Organ również wskazał, iż w niniejszej sprawie opłata została wniesiona najpóźniej w dniu rejestracji pojazdu, tj. [...] lutego 2004 r., bieg terminu przedawnienia rozpoczął się [...] grudnia 2004 r. Termin przedawnienia upłynął w dniu [...] grudnia 2009 r. Termin natomiast na złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty nie podlega odroczeniu ani przedłużeniu. Po jego upływie nie może być wszczęte ani prowadzone postępowanie administracyjne.