Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar w przedmiocie określenia wysokości opłaty za legalizację przyrządów pomiarowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi B. C. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty za legalizację przyrządów pomiarowych oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6239 Inne o symbolu podstawowym 623
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar
Uzasadnienie strona 1/13

Zaskarżoną decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.; dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania B. C. od decyzji Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w W. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...]w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty za legalizację przyrządów pomiarowych (taksometrów), utrzymano w mocy ww. decyzję.

Rozstrzygnięcia organu zapadły w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne:

B. C. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą C. inż. B. C., z siedzibą w W. (dalej zwany skarżącym) w dniu 28 kwietnia 2011 r. złożył wniosek do Obwodowego Urzędu Miar w W. o przeprowadzenie legalizacji ponownej 50 sztuk taksometrów. Wraz z wnioskiem złożył formularz ustalenia opłaty, której wysokość w kwocie 1 000 zł została ustalona na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. Nr 229, poz. 2309 z późn. zm.), dalej: "rozporządzenie Ministra Finansów z 14 października 2004 r." Skarżący zobowiązany był uiścić opłatę w terminie 7 dni od daty przyjęcia wniosku, tj. do dnia 17 marca 2011 r.

W związku z tym, że opłata nie została uiszczona we wskazanym wyżej terminie, Naczelnik Obwodowego Urzędu Miar w W. decyzją z [...] lipca 2011 r. określił wysokość zobowiązania w opłacie za legalizację przyrządów pomiarowych w kwocie 1000 zł oraz określił wysokość odsetek za zwłokę na dzień wydania decyzji w kwocie 23 zł.

Jako podstawę prawną wskazał art. 21 § 4 w związku z § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.); art. 24 ust. 1, ust. 2 pkt 2 i ust. 6, art. 24a ust. 2 i ust. 3 ustawy z 11 maja 2001 r. Prawo o miarach (tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 243 poz. 2441 z późn. zm.) - dalej też jako "Prawo o miarach"; rozporządzenia Ministra Finansów z 14 października 2004 r. w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podlegle im urzędy.

Organ I instancji, powołując się na art. 24 ust. 1 i art. 24a ust. 2 Prawa o miarach oraz rozporządzenie w sprawie opłat wskazał, że wnioskodawca ustala je we własnym zakresie na podstawie obowiązujących stawek i wpłaca je bez wezwania na rachunek właściwego urzędu. W związku ze złożonym wnioskiem w sprawie legalizacji ponownej taksometrów elektronicznych zobowiązany był do uiszczenia opłaty z tytułu legalizacji przyrządów pomiarowych w kwocie 1000 zł w terminie do dnia 5 maja 2011 r. Wobec tego, że nie uiścił opłaty w terminie, organ wydał decyzję określającą wysokość zobowiązania oraz wysokość odsetek za zwłokę.

Skarżący wniósł odwołanie od ww. decyzji, żądając jej uchylenia i umorzenia postępowania. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że zmiana układu taryf na nowy nie jest czynnością legalizacyjną. Skarżący wskazał, że zmiana układu taryf na nowy nie powoduje zmiany parametrów metrologicznych, zatem nie zostaje dokonana legalizacja. Przepisy ustawy - Prawo o miarach nie przewidują możliwości pobierania przez urzędy miar opłat z tytułu zmiany układu taryf na nowy. Odwołujący powołał się ponadto na art. 217 Konstytucji RP, zgodnie z którym nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatku następuje w drodze ustawy.

Strona 1/13
Inne orzeczenia o symbolu:
6239 Inne o symbolu podstawowym 623
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Głównego Urzędu Miar