Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant ref. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A. K., J. K. i K. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] czerwca 2010 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżących A. K., J.K. i K. K. kwotę 1423 (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z [...] lipca 2010 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję z [...] czerwca 2010 r. o nałożeniu solidarnie na A. K., J. K. i K. K. (skarżący) kary pieniężnej w wysokości 5.135 zł za zajęcie pasa drogowego drogi krajowej nr [...] K. - T. przy działce nr [...]/[...] w miejscowości W. w km [...]+[...] - km [...]+[...] str. prawa w celu prowadzenia robót poprzez wykonanie wykopu w skarpie drogowej i uszkodzenie urządzeń odwadniających w obrębie pasa drogowego to jest działki nr [...]/[...] w dniu [...] marca 2010 r. (1 dzień) na powierzchni 143 m 2 i w dniu [...] maja 2010 r. (1 dzień) na powierzchni 86 m 2 oraz zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności poprzez wykonanie ogrodzenia w granicach pasa drogowego to jest działki nr [...]/[...] w dniach [...] marca 2010 r. do [...] marca 2010 r. (19 dni) na powierzchni 42 m 2 - bez zezwolenia zarządcy drogi.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał art. 40 ust. 12 pkt. 1 i art. 40 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007r. Nr 19 poz.115 ze zm. - dalej u.d.p.), Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (Dz. U. Nr 129, poz. 136) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 k.p.a.
Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym;
Podczas objazdu drogi krajowej nr [...] w dniu [...] lutego 2010 r. stwierdzono, że na granicy pasa drogowego i działki sąsiadującej prowadzone są roboty ziemne, w wyniku których usunięto wierzchołek skarpy drogowej na długości około 80 m. Ponadto w trakcie prowadzonych robót uszkodzeniu uległ w dwóch miejscach rów umocniony płytami betonowymi na łącznej długości około 3 - 4 m. Stwierdzone zajęcie pasa drogowego zostało odnotowane w książce objazdów drogi krajowej nr [...], sporządzono również notatkę służbową. W dniu [...] lutego 2010 r. wykonane zostały zdjęcia terenu. Ze względu na zagrożenie dla stateczności skarpy drogowej GDDKiA wniosła pozew do Sądu Rejonowego w W., który postanowieniem z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt [...] zakazał J. K., A. K. i K. K. prowadzenia dalszych robót ziemnych na nieruchomości sąsiadującej bezpośrednio z pasem drogowym drogi krajowej nr [...].
Po wszczęciu postępowania administracyjnego - [...] marca 2010 r., odbyły się oględziny terenu, w kórych wziął udział uprawniony geodeta oraz strony postępowania. Przeprowadzone pomiary geodezyjne wskazały, że zajęty został pas drogowy na prowadzenie robót w obrębie skarpy drogowej oraz umieszczono część ogrodzenia przyległej działki nr [...]/[...] w pasie drogowym. W wyniku prowadzanych robót uszkodzone zostały urządzenia nawadniające tj. koryta ściekowe na długości 10 mb, ponadto uszkodzona została izolacja z folii ułożona na skarpie. Stwierdzono również podkopanie skarpy wzdłuż korytek ściekowych i uszkodzenie umocnienia płytek.