Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi P. J. na postanowienie Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania oddala skargę
Zaskarżonym postanowieniem z [...] września 2011 r. Główny Inspektor Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (dalej Główny Inspektor), w wyniku rozpoznania wniosku P. J. (dalej skarżący) o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] sierpnia 2011 r., którym odmówił zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie odwołania od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (dalej Wojewódzki Inspektor) o nałożeniu na skarżącego kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu zafałszowanych artykułów rolno-spożywczych.
Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W grudniu 2010 r. Wojewódzki Inspektor nałożył na skarżącego karę pieniężną za wprowadzenie do obrotu zafałszowanych artykułów rolno-spożywczych, uwzględniając przy tym stopień szkodliwości czynu. Stopień szkodliwości wyznaczono na poziomie wysokim, gdyż skarżący nagminnie zafałszowywał przetwory mleczne. W ocenie organu takie działania skarżącego przekładają się na pogorszenie opinii konsumentów o wyrobach mlecznych innych polskich i zagranicznych producentów tych artykułów. Na potwierdzenie naruszeń przywołano liczne decyzje wydane na skarżącego, którymi stwierdzano niewłaściwą jakość handlową jego produktów. Pośród tych decyzji była zakazująca wprowadzania do obrotu partii [...] kg m. a’[...] g niespełniającego wymagań.
W styczniu 2011 r. skarżący złożył odwołanie od decyzji nakładającej karę pieniężną, a następnie w lutym 2011 r. wniósł o stwierdzenia nieważności decyzji wskazanych w uzasadnieniu tej decyzji m.in. zakazującej wprowadzania do obrotu partii [...] kg m. a’[...] g niespełniającego wymagań.
Z uwagi na ww. wniosek skarżący w marcu 2011 r. wniósł o zawieszenie postępowania w sprawie nałożenia na niego kary pieniężnej, do czasu rozstrzygnięcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji zakazującej wprowadzania do obrotu partii [...] kg m. a’[...] g. W uzasadnieniu swojego żądania podał, że Wojewódzki Inspektor wymierzając karę pieniężną wziął pod uwagę wysoki stopień zawinienia. Zatem w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji ów stopień zawinienia może ulec zmianie, a co za tym idzie także wymiar kary.
Główny Inspektor odmawiając zawieszenia postępowania powołał się na art. 97 § 1 oraz art. 98 § 1 k.p.a. Podał, że zawieszeniu na wniosek strony podlegają jedynie postępowania, które podjęte zostały na wniosek strony. Postępowanie zakończone w grudniu 2010 r. nałożeniem na skarżącego kary pieniężnej było wszczęte z urzędu, wobec czego wniosek skarżącego nie mógł zostać uwzględniony. Główny Inspektor stwierdził przy tym, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wskazane jako podstawa obligatoryjnego zawieszenia postępowania. Uznał, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest postępowaniem, o którym mowa w art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.