Sprawa ze skargi na decyzję SKO w C. w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Emilia Święcicka Asesor WSA Piotr Borowiecki (spr.) Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2008 r. sprawy ze skargi Ż. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] września 2007 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2007 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania skarżącej Z. S. od decyzji Prezydenta Miasta C. z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...] w sprawie wygaśnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży, tj. Barze [...]" w C. przy ul. W. - orzekło o utrzymaniu w mocy w/w decyzji organu I instancji.

Z akt sprawy wynika, iż na podstawie decyzji Prezydenta Miasta C. z dnia [...] maja 2004 r. skarżąca otrzymała zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży, tj. w/w Barze [...] w C..

Pismem z dnia [...] czerwca 2007 r. Prezydent Miasta C. poinformował pełnomocnika strony skarżącej o wszczęciu postępowania w sprawie wygaśnięcia przedmiotowego zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych.

Pismem z dnia [...] czerwca 2007 r. organ poinformował pełnomocnika skarżącej o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym przed wydaniem decyzji.

Skarżąca otrzymała w/w pismo w dniu [...] lipca 2007 r., oświadczając jednocześnie, iż nie zgłasza uwag.

Następnie decyzją z dnia [...] lipca 2007 r., nr [...], Prezydent Miasta C. - działając na podstawie art. 18 ust. 12 pkt 5 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 ze zm.) - stwierdził wygaśnięcie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% alkoholu przeznaczonych do spożycia we wskazanym wyżej miejscu sprzedaży. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż przyczyną wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie był fakt dokonania przez skarżącą wpłaty II raty za korzystanie z w/w zezwolenia w dniu 8 czerwca 2007 r., a więc z naruszeniem terminu, o którym mowa w art. 111 ust. 7 cyt. ustawy. Organ w konsekwencji stwierdził, powołując się na dyspozycję przepisu art. 18 ust. 12 pkt 5 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz art. 162 § 1 pkt 1 i § 3 k.p.a., iż naruszenie obowiązku wpłaty II raty do dnia 31 maja 2007 r. skutkuje wygaśnięciem przedmiotowego zezwolenia z mocy samego prawa.

W piśmie z dnia [...] lipca 2007 r. skarżąca, reprezentowana przez pełnomocnika, złożyła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] odwołanie od w/w decyzji Prezydenta Miasta C. z dnia [...] lipca 2007 r. Wnosząc o uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, skarżąca podniosła w uzasadnieniu, iż zastosowana przez Prezydenta Miasta C. wykładnia przepisu art. 111 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi jest mało racjonalna, a ponadto narusza cele ustawy i jest rażąco niesprawiedliwa. Skarżąca powołując się na dyspozycję przepisu art. 58 § 1 k.p.a. uznała, iż przesłanki do przywrócenia terminu zostały spełnione, albowiem uchybienie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od strony i trudnych do przezwyciężenia, za które strona nie ponosi odpowiedzialności prawnej. Zdaniem skarżącej ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie uwzględniła takich sytuacji, w których przyczyna uchybienia terminowi jest niezależna od przedsiębiorcy. W konsekwencji skarżąca uznała, iż zapis cyt. ustawy, który skutkuje wygaśnięciem zezwolenia z uwagi na niezawinione i niezależne od przedsiębiorcy uchybienie terminowi opłaty kolejnej raty, narusza konstytucyjną zasadę proporcjonalności wynikającą z przepisu art. 2 Konstytucji RP, która kładzie szczególny nacisk na adekwatność celu i środka użytego do jego osiągnięcia. Zdaniem skarżącej nałożona sankcja jest nieadekwatna i niewspółmierna do czynu. Według skarżącej sankcja winna być zastosowana przez organ, jeżeli zachodzi wina po stronie przedsiębiorcy. Zdaniem skarżącej trudno mówić o winie i zastosowaniu tak drastycznej sankcji w przypadku nagłej choroby. Skarżąca stwierdziła, że wygaśnięcie zezwolenia z uwagi na opóźnienie dokonania wpłaty kolejnej raty na sprzedaż napojów alkoholowych jest sankcją nieproporcjonalną do uchybień przedsiębiorcy, który nagle się rozchorował. Strona podniosła, iż prawo unijne podkreśla zasadę efektywności stosowania konkretnego prawa do ustalonych okoliczności, z czego należy wywieść, że tak małe uchybienie nie może wywoływać ograniczenia, czy wręcz zakazania prowadzenia działalności gospodarczej.

Strona 1/6