Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.) Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. Komendant Główny Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] czerwca 2008r., którą cofnięto P. C. (skarżącemu) pozwolenie na broń palną myśliwską.
Do powyższych rozstrzygnięć doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 r. Komendant Wojewódzki Policji cofnął skarżącemu pozwolenie na broń palną myśliwską. W uzasadnieniu organ stwierdził, że skazanie skarżącego wyrokiem Sądu Rejonowego w [...][...] (sygn. akt [...]) za popełnienie czynu z art. 178 a § 2 k.k. było wystarczającą przesłanką, aby zaliczyć czyn skarżącego do katalogu przestępstw wymienionych w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. (t.j. Dz. U. z 2004 roku, nr 52, poz. 525, ze zm., dalej u.b.a.). Jak uznał Komendant konsekwencją popełnienia przez skarżącego ww. czynu było przekonanie organu, że skarżący nie daje gwarancji bezpiecznego używania broni palnej myśliwskiej, a tym samym budziło uzasadnione obawy, że broń może być przez niego użyta w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego, co wypełniało dyspozycję art. 18 ust. 1 pkt. 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 u.b.a. Organ podniósł, że w jego ocenie nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostawał fakt, że ustawodawca w przypadku popełnienia przestępstwa określonego w art. 178 a § 2 k.k. z urzędu nakazuje zastosować wobec sprawcy środek karny, określony w art. 42 § 2 k.k., w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych lub pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Nie jest to środek orzekany fakultatywnie lecz obligatoryjnie. Ustawodawca wiążąc sąd co do orzeczenia tego środka przesądził, w ocenie Komendanta, iż w świetle prawa strona utraciła wiarygodność, co do zdolności kontrolowania swego postępowania i z uwagi na ochronę bezpieczeństwa i porządku publicznej należy wyeliminować sytuacje, w których takie zagrożenie mogłaby stworzyć. Jednocześnie Komendant nadmienił, że jeżeli skarżący będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego, to po upływie terminu przewidzianego do zatarcia skazania, będzie się mógł ponownie ubiegać o wydanie pozwolenia na broń palną myśliwską, na zasadach określonych w u.b.a. Podniósł także, że brak broni palnej myśliwskiej nie ogranicza skarżącemu aktywności na rzecz myślistwa czy jego macierzystego koła łowieckiego. Skarżący nie będzie mógł tylko wykonywać polowań, tj. odstrzału zwierzyny.
Odnosząc się do oświadczenia skarżącego, organ uznał, że incydentalność zdarzenia nie zmienia faktu, że złamano prawo, ani też oceny prawnej i faktycznej działania skarżącego. Dokonane w sprawie ustalenia świadczą o tym, że obawa, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 u.b.a., jest w przypadku skarżącego uzasadniona, a tym samym konieczne było cofnięcie mu pozwolenia na broń na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 2 u.b.a. Popełniając bowiem umyślne przestępstwo skarżący utracił wiarygodność co do zgodnego z prawem posiadania i używania broni palnej.