Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy TAMEX R-170 205 oddala skargę
Przedmiotem skargi jest decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia [...] kwietnia 2008 r. Nr [...] wydana w trybie postępowania spornego, po rozpoznaniu wniosku T. S.A. z siedzibą w W. o unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy TAMEX R-170 205 udzielonego na rzecz F. "T." J. K. ze S. oraz zasądzająca od uprawnionego na rzecz wnioskodawcy zwrot kosztów postępowania w wysokości 2000 złotych. Podstawę materialnoprawną decyzji stanowi art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r., o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm., dalej również jako"uzt") w związku z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003r., Nr 119, poz. 1117 ze zm., - "pwp") i 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p.
Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W dniu 6 lipca 2007 r., przedsiębiorstwo T. S.A. z siedzibą w W. złożyło do Urzędu Patentowego RP wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy TAMEX R-170 205 udzielonego na rzecz p. J. K. F. T. z miejscowości S., przeznaczonego do oznaczania usług w klasach 37 i 39 to jest usługi budowlane: instalacje wodociągowe, kanalizacyjne, roboty ziemne dotyczące zwłaszcza budowy dróg, fundamentów, piwnic, niwelacji terenu, usługi transportowe: żwiru, piasku, torfu, ziemi i materiałów budowlanych. Jako podstawę prawną wskazano naruszenie przy udzielaniu prawa ochronnego art. 8 pkt 1 i 2 ustawy o znakach towarowych oraz art. 23 i 24 w związku z art. 43 k.c.
W uzasadnieniu postawionego zarzutu naruszenia art. 8 pkt 2 u.z.t. wnioskodawca podniósł, że jest przedsiębiorstwem działającym na rynku od 22 października 1992 r., a zakres jego działalności pokrywa się z zakresem chronionych spornym prawem R-170 205 usług. Podano, że Spółka Akcyjna T. jest 100% udziałowcem przedsiębiorstwa T. I. oraz 50% T. O. Sp. z o.o. Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną, realizuje obiekty sportowe, parkingi, powierzchnie magazynowe, ścieżki rowerowe, ciągi piesze oraz obiekty użytkowe. Bierze udział w specjalistycznych wystawach i targach, wypracował sobie pozycje na rynku, prowadzi akcje reklamowe. Wobec przedstawionych okoliczności związanych z przedsiębiorstwem wnioskodawcy wnioskujący o unieważnienie stwierdził, że prawo ochronne na sporny znak zostało udzielone z naruszeniem prawa do firmy pod jaką funkcjonuje spółka T., a uprawniony mógł świadczyć swoje usługi pod inną dowolną nazwą, ale wybrał T. W dalszym uzasadnieniu wnioskodawca powołał stanowisko orzecznictwa dotyczące kolizji między nazwą firmy a prawem do znaku towarowego stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie sporny znak towarowy zawiera identyczne oznaczenie jakiego wcześniej - od 1992 r. - używał i używa wnioskodawca. Podkreślił, że wszelkie wydatki na reklamę ponosi T. S.A. jako udziałowiec holdingu T. I. Sp. z o.o. oraz T. O. Sp. z o.o. Co do zarzutu naruszenia przepisu art. 8 pkt 1 u.z..t., a więc dokonania zgłoszenia spornego znaku towarowego w złej wierze (zła wiara jako kwalifikowana postać naruszenia norm współżycia społecznego), wnioskodawca przedstawił stanowisko doktryny (R. Skubisz) oraz orzecznictwa w tym zakresie i podniósł, że zgłaszając znak towarowego R-170 205 uprawniony działał w złej wierze, ponieważ miał świadomość, że zgłasza cudze oznaczenie do ochrony.