Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie umorzenia postępowania
Tezy

w przypadku wszczęcia postępowania administracyjnego dotyczącego naruszeń objętych ustawą o transporcie drogowym, zarówno w przypadku niestwierdzenia takich naruszeń, jak i w przypadku stwierdzenia braku dostatecznych dowodów ich popełnienia, nie stwarzających przesłanek do nałożenia kary pieniężnej, właściwy organ administracji publicznej powinien postępowanie umorzyć w trybie art. 105 § 1 K.p.a.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/10

W dniach od [...] września 2008 r. do [...] października 2008 r. przeprowadzono kontrolę w przedsiębiorstwie p. A. D., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą: P. w O. (dalej: strony, przedsiębiorcy, skarżącej).

W toku kontroli, na podstawie faktur nr [...] oraz [...], stwierdzono, że przedsiębiorca wykonywał usługę transportową dla Z. pojazdem marki [...] o nr rej. [...] oraz usługę transportową dla Urzędu Miasta [...] pojazdem marki [...] o nr rej. [...]. Ponadto w trakcie kontroli ustalono, że przedsiębiorca dysponuje licencją nr [...] na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób autokarem i autobusem oraz licencję nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób, ale żaden z w/w pojazdów nie został zgłoszony do żadnej z nich.

Na podstawie stwierdzonych naruszeń organ I instancji wydał w dniu [...] grudnia 2008 r. decyzję (pierwszą) nakładającą na przedsiębiorcę karę pieniężną z tytułu lp. 1.2.

Od decyzji strona wniosła odwołanie, wskazując na fakt, iż pojazd marki [...] o nr rej. [...] oraz [...] o nr rej. [...] są pojazdami osobowymi, wobec czego zarzut wykonywania nimi przewozu grup liczących powyżej 20 osób jest bezzasadny. Ponadto strona wskazała, że w/w pojazdy zostały zgłoszone do licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób. Po rozpatrzeniu odwołania organ II instancji w dniu [...] lipca 2009 r. wydał decyzję uchylającą zaskarżoną decyzję i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

W związku z ustalonymi w trakcie tej kontroli tymi samymi naruszeniami organ I instancji wydał w dniu [...] maja 2009 r. decyzję (drugą), nakładającą karę pieniężną z tytułu lp. 1.2.

Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie, przywołując analogiczne argumenty co poprzednio, co poskutkowało wydaniem również w dniu [...] lipca 2009 r. decyzji Głównego Inspektora Transportu Drogowego, uchylającej zaskarżoną decyzję i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania przez organ I instancji.

W związku z powyższą decyzją Głównego Inspektora Transportu Drogowego, organ I instancji dnia [...] lipca 2009 r. zawiadomił stronę o ponownym rozpoznaniu sprawy oraz wezwał stronę o podanie następujących informacji: imię i nazwisko kierowcy, który w dniu [...] maja 2008 r. wykonywał przewóz na trasie [...], na zlecenie Urzędu Miasta [...] (faktura [...]), którym pojazdem wykonywana była ww. usługa transportowa, imię i nazwisko kierowcy, który wykonywał przewóz dla Z. w [...] (faktura [...]) oraz którym pojazdem była wykonywana ww. usługa transportowa.

W odpowiedzi w dniu [...] sierpnia 2009 r. strona poinformowała organ, że "nie dysponuje już tymi danymi, w związku z czym [...] WITD będzie musiał sobie poradzić z tym problemem sam". Jednocześnie strona wniosła o przeprowadzenie dowodu, polegającego na sprawdzeniu, ile dorosłych osób zmieści się w samochodach osobowych marki [...] oraz [...]. Do w/w pisma strona dołączyła wniosek o wyłączenie pracownika - starszego inspektora transportu drogowego p. R. K. od udziału w postępowaniu prowadzonym wobec niej, na podstawie art. 24 § 3 K.p.a. Uzasadniając wniosek strona wskazała, że na podstawie dotychczasowego przebiegu postępowania oraz kontroli, istnieją okoliczności wskazujące na fakt, iż zachodzą wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.

Strona 1/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6037 Transport drogowy i przewozy
Inne orzeczenia z hasłem:
Transport
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego