Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant Monika Staniszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2008 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Ministra Transportu z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego osób oddala skargę
VI SA/Wa 183/08
Uzasadnienie
Minister Transportu decyzją z dnia [...] października 2007 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] września 2007 r. nr [...], którą to cofnięto S. M. licencję na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego osób. Wymienione decyzje zostały podjęte w oparciu o art. 16 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 684/92 z dnia 16 marca 1992 roku w sprawie wspólnych zasad międzynarodowego przewozu osób autokarem i autobusem (Dz. U. L 74 z 20 marca 1992 roku) oraz w związku z art. 7 ust, 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2007 roku o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r., Nr 125, poz. 874).
Do wydania tej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Dnia [...] kwietnia 2004 roku przedsiębiorcy S. M., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą F. (dalej także jako skarżący), udzielono licencji na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu osób autokarem lub autobusem o nr [...].
Następnie skarżący zwrócił się do organu o wydanie wypisów z licencji w miejsce tych, które utraciły ważność.
Zgodnie z treścią art. 8 ust. 3 pkt 5 ustawy o transporcie drogowym załącznik do wniosku stanowiło zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego. Z przedłożonego zaświadczenia wynika, że skarżący został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] listopada 2005 roku (data uprawomocnienia się orzeczenia [...] maja 2006 roku), sygn. akt [...] za przestępstwa m.in. z art. 270 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku Kodeks karny (Dz. U. z 1997 roku Nr 88, poz. 553). W konsekwencji organ uznał, że skarżący został skazany za przestępstwo umyślne przeciwko wiarygodności dokumentów, a tym samym stracił przymiot dobrej reputacji w rozumieniu art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym.
Wobec powyższego ustalenia Minister Transportu cofnął skarżącemu licencję na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu osób autokarem lub autobusem.
Od decyzji Ministra Transportu z dnia [...] września 2007 r. skarżący złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, w którym podniósł okoliczności związane z popełnionym czynem zabronionym. Skarżący nadmienił, że podpisał dwie faktury in blanco, ponieważ wyjeżdżał w podróż służbową i miało go nie być kilka dni. Faktury te wypełnił nieżyjący już pracownik. Okazał się on osobą niesumienną, albowiem wypisał nierzetelnie dwie faktury na sprzedaż oleju opałowego, chcąc wyrównać niedobory przy dostawach. W ocenie skarżącego, wystawione faktury nie dotyczyły przewozu, ale innej działalności gospodarczej, ponieważ prowadzi on obok usług przewozowych stację paliw. Można nie udzielić licencji przewozowej, jego zdaniem, osobie karanej za przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów związanych z działalnością przewozową.
W wyniku rozpoznania wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, Minister Transportu decyzją z dnia [...] października 2007 r. utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie w sprawie.