Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Sędziowie Asesor WSA Danuta Szydłowska Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi "P." sp.j. z siedzibą w Z. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2008 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej "P." sp.j. z siedzibą w Z. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów.
Decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2008 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w całości w mocy decyzję wydaną przez Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2008 r. nakładającą na "P." sp.j. z siedzibą w Z. (dalej także jako strona skarżąca) karę pieniężną w wysokości 100,00 zł za wykonywanie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych pojazdem bez wymaganego wyposażenia awaryjnego.
Powyższy fakt organ ustalił, dokonując dnia [...] stycznia 2008 r. kontroli drogowej na drodze krajowej nr [...] w B. samochodu ciężarowego marki [...] o nr rej. [...] należącego do strony skarżącej, wykonującej przewóz drogowy na potrzeby własne towarów niebezpiecznych, z której sporządził protokół podpisany przez kierowcę Pana S. D. Kierujący pojazdem okazał do kontroli instrukcję pisemną dla kierowcy dla ostatnio przewożonego materiału UN 1203 - olej opałowy lekki. Nie okazał natomiast jednego elementu wyposażenia awaryjnego wynikającego z instrukcji pisemnej. Organ stwierdził, że wystąpił brak w wyposażeniu lampy przenośnej. Brak ten wynika z instrukcji pisemnej dla kierowcy do materiału UN 1203. Jest to naruszenie przepisu 8.1.5 Umowy europejskiej dotyczącej przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 178, poz. 1481) - dalej "umowa ADR".
W toku postępowania strona skarżąca ustosunkowała się do ustaleń poczynionych w ramach kontroli drogowej, uznając, iż instrukcja przewiduje zastąpienie lampy przenośnej innym sprzętem, np. trójkątami ostrzegawczymi, które kierowca posiadał w dniu kontroli.
W wyniku przeprowadzonego postępowania, decyzją z dnia [...] lutego
2008 r. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na stronę skarżącą karę pieniężną w wysokości 100 zł na podstawie Ip. 6.3.3. załącznika do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) - dalej także utd., za wykonywanie przewozu drogowego towarów niebezpiecznych bez wymaganego wyposażenia awaryjnego. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż strona skarżąca jako przewoźnik ma obowiązek wyposażenia kierowcy we wszystkie wymagane dokumenty i elementy wynikające z zapisów umowy ADR oraz z instrukcji pisemnej dla kierowcy, a także zadbać o bezpieczeństwo przewozu i jego organizację w taki sposób, aby nie naruszać przepisów.
Od decyzji z dnia [...] lutego 2008 r. strona skarżąca wniosła odwołanie do Głównego Inspektora Transportu drogowego. W odwołaniu zarzuciła jednemu z inspektorów przeprowadzających kontrolę sfałszowanie protokołu kontroli poprzez jego uzupełnienie długopisem, już po podpisaniu przez kierowcę. Jednocześnie zwrócono uwagę na nieścisłości w zakresie ustaleń kontroli, m. in. w zakresie wskazanych nadawcy i odbiorcy ładunku. Spółka nie kwestionowała, iż w kontrolowanym pojeździe nie znajdowała się lampa przenośna. Jednakże powołując się na treść lp. 8.1.5 b umowy ADR stwierdziła, że zamiennie można posiadać w pojeździe dwa trójkąty odblaskowe. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.