Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak (spr.) Sędzia WSA Leszek Kobylski Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest skarga C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
(dalej: "skarżąca", "spółka", "strona") na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego (dalej: "GIF", "organ") w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją znak [...] z dnia [...] listopada 2012 r. [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny (dalej: "[...]WIF", "organ I instancji") stwierdził naruszenie przez spółkę zakazu określonego w art. 94 "a" ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm., zwana dalej: "p.f.") reklamy aptek ogólnodostępnych, zlokalizowanych w L. przy ulicach: K. [...] i S. [...], P. przy ul. G. [...], S. przy ul. M. [...], W. przy ulicach: G. [...], M. [...], I. [...] i P. [...] oraz ich działalności za pomocą gazety reklamowej "G." rozpowszechnianej w formie drukowanej i w internecie oraz nakazał zaprzestanie jej prowadzenia. Ponadto nałożył na spółkę karę pieniężną w kwocie 8.000 zł, a nakazowi nadał rygor natychmiastowej wykonalności.
W dniu 22 lutego 2013 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżąca, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła do GIF wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji organu I instancji. Jako podstawę żądania wskazano art. 156
§ 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267; zwana dalej: "k.p.a.") - wydanie decyzji z rażącym naruszeniem prawa, tj.: art. 129 "b" ust. 1 i 2 w związku z art. 94 "a" ust. 2 i 3 p.f. oraz art. 6, art. 7, art. 11, art. 61 § 1 i § 4, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 1 - § 3 k.p.a.
Uzasadniając przedmiotowy wniosek spółka zarzuciła organowi I instancji wadliwe prowadzenie postępowania dowodowego. Wskazała, iż organ zbierał dowody, zanim zostało wszczęte postępowanie administracyjne oraz że oparł się na niewystarczającym materiale dowodowym w postaci jednego egzemplarza czasopisma "G.". Podniosła, iż zakaz reklamy aptek i punktów aptecznych jest czynem stypizowanym i może zostać popełniony jedynie przez podmiot prowadzący aptekę lub punkt apteczny. Po przedstawieniu wykładni definicji reklamy aptek wskazała, iż organ I instancji dokonał błędnej interpretacji art. 94 "a" ust. 1 p.f. Oceniła, iż działania polegające na umieszczaniu w czasopiśmie "G." treści, które organ I instancji uznał za reklamę aptek, nie naruszają zakazu reklamy aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności. Wskazała na naruszenie przez [...]WIF art. 77 § 1 k.p.a. przez przerzucenie na skarżącą ciężaru dowodu, że jej działania nie stanowią reklamy apteki. Wyjaśniła, iż wezwanie organu I instancji w tym zakresie nie było precyzyjne i nie wskazywało, jakich dowodów żąda organ. Za niewłaściwe uznała także oparcie dokonanych w sprawie ustaleń na jednym egzemplarzu czasopisma "G." oraz przyjęcie, że ww. gazetka była rozpowszechniana na terenie całego województwa [...] w formie drukowanej, bez potwierdzenia tej okoliczności w materiale dowodowym sprawy. Zakwestionowała również sposób ustalenia wysokości kary pieniężnej podnosząc, iż przy jej wymierzaniu [...]WIF powinien był kierować się zasadami postępowania karnego.