Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Protokolant Patrycja Wrońska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi R. M., M. W. i T. M. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na wzór użytkowy i umorzenia postępowania oddala skargę
Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] maja 2005 r. udzielił prawa ochronnego na wzór użytkowy pt.: "Listwa do glazury" Ru-61701, na rzecz M. R., W. M., M. T. (zwanych dalej skarżącymi lub uprawnionymi). Informacja o tym fakcie została opublikowana w Wiadomościach Urzędu Patentowego WUP - nr 11/2005.
Na powyższą decyzję E. sp. j. złożyła sprzeciw.
Wobec wniesienia sprzeciwu pełnomocnik uprawnionych został powiadomiony przez organ, pismem z dnia 13 stycznia 2006 r., o złożonym sprzeciwie i możliwości ustosunkowania się do podniesionych w nim zarzutów, w terminie 1 miesiąca od daty doręczenia pisma. Niniejsze zawiadomienie zostało doręczone pełnomocnikowi uprawnionych w dniu 18 stycznia 2006 r.
Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...], na podstawie art. 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zmianami) - zwana dalej "Prawo własności przemysłowej" uchylił swoją decyzję z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] i umorzył postępowanie w tej sprawie.
W uzasadnieniu swojej decyzji organ stwierdził, że pełnomocnik strony uprawnionej został powiadomiony o złożonym przez E. sp. j. sprzeciwie, lecz do niego się nie ustosunkował w wyznaczonym miesięcznym terminie, to jest do dnia 18 lutego 2006 r.
Na powyższą decyzję pełnomocnik uprawnionych, pismem z dnia 22 maja 2006 r., złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Potwierdził w nim, że pismo Urzędu Patentowego RP z dnia 13 stycznia 2006 r. zostało doręczone na jego adres w dniu 18 stycznia 2006 r., a odbioru zawiadomienia dokonała żona. Z bliżej nieokreślonych przyczyn, zawiadomienie to zaginęło i nie dotarło do rąk pełnomocnika. Dlatego też zawiadomienie organu z dnia 13 stycznia 2006 r. pozostało bez odpowiedzi. Ponadto w dalszej części wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, przedstawił argumentację, która w jego ocenie świadczyła o bezpodstawności złożonego przez E. sp. j. sprzeciwu.
Stanowisko w sprawie złożonego wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy przedłożyła również wnosząca sprzeciw E. sp. j. Wskazała w nim, że ze względów formalno-prawnych wniosek uprawnionych o ponowne rozpoznanie sprawy nie może być uwzględniony. Jako uzasadnienie tego stanowiska wskazała na brzmienie art. 243 ust. 1 i 4 Prawa własności przemysłowej, zgodnie z którym przywrócenie terminu może mieć miejsce, jeżeli strona uprawdopodobni, że uchybie terminu nastąpiło bez jej winy. W jej ocenie, strona skarżąca jest w sprawie niniejszej reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, a przedstawiona przez niego okoliczność nie stanowi o braku winy w uchybieniu terminu. Na potwierdzenie tego stanowiska, sprzeciwiająca powołała się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] kwietnia 2006 r.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na brzmienie art. 243 ust. 4 Prawa własności przemysłowej. W ocenie organu, brak winy w niedopełnieniu obowiązków ma miejsce w sytuacji, kiedy dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Organ podkreślił, że strona skarżąca jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, który powinien szczególnie starannie dbać o interesy swoich mocodawców. Zdaniem organu, zawiadomienie organu zostało przesłane na wskazany przez pełnomocnika strony skarżącej adres do korespondencji. We wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy strona, jako argument świadczący o braku winy w uchybieniu terminu, powołała się na okoliczność zaginięcia przesyłki. Zdaniem organu, okoliczność ta nie stanowi o braku winy w uchybieniu terminu i nie może być powodem uchylenia decyzji organu.