Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Jakub Linkowski Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2016 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (obecnie Ministra Infrastruktury i Budownictwa) z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej oddala skargę w całości
Sprawa niniejsza zawisła ponownie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie na wskutek wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2016 r. sygn. akt II GSK 2709/14, który uchylił zaskarżony wyrok tutejszego Sądu z dnia 18 czerwca 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 369/14 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania wobec rzeczoznawcy majątkowego kary dyscyplinarnej i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądził od J. G. na rzecz Ministra Infrastruktury i Budownictwa 280 złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczno-prawny:
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na skutek pisma Wojewody [...], wszczął postępowanie z tytułu odpowiedzialności zawodowej w stosunku do J. G. (dalej też jako "skarżąca", "strona"), w związku ze sporządzeniem przez nią [...] stycznia 2010 r. operatu szacunkowego, określającego wartość rynkową działki nr [...] pow. [...] ha, położoną w B., na potrzeby ustalenia wysokości odszkodowania za działkę zajętą pod drogę.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] marca 2011 r., po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego przez Komisję Odpowiedzialności Zawodowej orzekł o zastosowaniu wobec skarżącej kary dyscyplinarnej w postaci upomnienia, na podstawie art. 195a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651, dalej jako u.g.n.). Uznał, że znalazły potwierdzenie zarzuty Wojewody [...], zawarte we wniosku o wszczęcie postępowania, a mianowicie:
1) odstąpienie, ze względu na kategorię drogi publicznej (droga wojewódzka), od określenia wartości przedmiotowej nieruchomości w oparciu o przepis § 36 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm., zwane dalej "rozporządzeniem") oraz uzasadnienie w operacie szacunkowym, że jest to najważniejsza cecha wpływająca na wartość i nie ma możliwości przyrównania w podejściu porównawczym dróg kategorii wojewódzkiej i gminnych;
2) niedokonanie określenia wartości na podstawie transakcji dotyczących nieruchomości (działek) zajętych lub przeznaczonych pod drogi publiczne, które miały miejsce na rynku, mimo że przy wycenie nieruchomości (działek) przeznaczonych lub zajętych pod drogi publiczne, kategoria drogi nie ma większego wpływu na wartość nieruchomości;
3) nieuzasadnione odstąpienie od zastosowania przepisu § 36 ust. 1 rozporządzenia przy określaniu wartości przedmiotowej nieruchomości gruntowej, bowiem procedury nabywania nieruchomości pod drogi publiczne niezależnie od ich kategorii są podobne, a większy wpływ na uzyskiwane ceny transakcyjne ma usytuowanie nieruchomości (położenie), np. centrum miasta lub peryferie oraz otoczenie niż wykorzystanie nieruchomości pod drogę gminną, powiatową czy wojewódzką.