Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Sędziowie Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki (spr.) Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant Łukasz Poprawski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2006r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] czerwca 2006 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę
Decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] kwietnia 2006 r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 105 § 1 K.p.a., umorzono postępowanie w sprawie z wniosku z dnia [...] kwietnia 2006 r., zgłoszonego przez M., z siedzibą w S., o zmianę zezwolenia nr [...] z dnia [...] czerwca 2005 r. w zakresie terminu ważności, wydanego przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania określonych rodzajów przyrządów pomiarowych - urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych.
W uzasadnieniu, po przedstawieniu stanu sprawy stwierdzono, że zgodnie z ustawą z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.) brak jest podstaw prawnych do przedłużania terminu ważności zezwoleń, które zgodnie z art. 16d powołanej ustawy wydawane są na czas określony, nie krótszy niż 12 miesięcy oraz nie dłuższy niż 48 miesięcy. Po upływie czasu, na który zezwolenie zostało wydane (w przypadku zezwolenia udzielonego stronie - po upływie 12 miesięcy) zezwolenie traci swoją moc. Powoduje to, że postępowanie w rozpatrywanej sprawie jest bezprzedmiotowe. Podmiot, któremu udzielono zezwolenia na wykonywanie powyższej działalności, może zwrócić się o wydanie nowego zezwolenia, zgodnie z art. 16c ust. 1 ustawy - Prawo o miarach. W związku z powyższym, na zasadzie art. 105 § 1 K.p.a., wydano decyzję o umorzeniu postępowania.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożył zainteresowany, zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie:
1) prawa materialnego - art. 16d Prawa o miarach poprzez błędne przyjęcie, że stanowić on ma samoistną podstawę do zmiany zezwoleń,
2) przepisów postępowania - art. 155 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie,
3) art. 8 K.p.a. poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania, wyrażające się tym, ze wnioskodawca uzyskiwał poprzednio decyzje przedłużające okres ważności upoważnień na podstawie art. 155 K.p.a., i w związku z tym wnosząc o zmianę zezwolenia - przedłużenie jego okresu ważności o 36 miesięcy od dnia wydania decyzji.
We wniosku podniesiono, że art. 16d ustawy - Prawo o miarach stwierdza, iż przedmiotowe zezwolenia wydaje się na czas określony, nie krótszy niż 12 miesięcy oraz nie dłuższy niż 48 miesięcy. Oznacza to, że zezwolenie na okres krótszy niż 12 miesięcy i dłuższy niż 48 miesięcy nie może być wydane. W rozpatrywanej sprawie zmiana decyzji nie prowadzi jednak do naruszenia powołanych przepisów prawa materialnego, gdyż wnioskodawca wnosi o przedłużenie terminu ważności decyzji na okres 3 lat (36 miesięcy). W tej sytuacji decyzja (zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej) powinna zostać zmieniona w oparciu o art. 155 K.p.a. Zdaniem strony, zostały spełnione wszystkie przewidziane w art. 155 K.p.a. przesłanki umożliwiające zmianę decyzji w tym trybie, a w szczególności: a) przedmiotowa decyzja jest ostateczna, b) na mocy decyzji strona nabyła prawo do prowadzenia działalności gospodarczej w określonym zakresie, c) strona wyraziła zgodę (złożyła wniosek) o zmianę decyzji, d) przepisy szczególne nie sprzeciwiają się zmianie decyzji, gdyż wnioskowany okres przedłużenia ważności decyzji mieści się w granicach określonych przez prawo materialne, e) za zmianą decyzji przemawia interes społeczny (popieranie przedsiębiorczości), f) za zmianą decyzji przemawia również słuszny interes strony, co uznano za oczywiste, gdyż wygaśnięcie zezwolenia spowoduje konieczność zaprzestania działalności i rozpoczęcie długotrwałego i kosztownego procesu ubiegania się o kolejne zezwolenie; tymczasem wnioskodawca prowadzi działalność objętą zezwoleniem zgodnie z prawem, a przeprowadzone ostatnio kontrole nie wykazały żadnych nieprawidłowości, w związku z czym przeprowadzanie przez organ kolejnych czynności sprawdzających jest zbędne.