Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia (spr.) Sędziowie : Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant: Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2005 r. sprawy ze skargi L. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2004 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego D. nr [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego L. z siedzibą w W. kwotę 1615 (jeden tysiąc sześćset piętnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Dnia 15 marca 2002 r. firma L. z siedzibą w W. złożyła do Urzędu Patentowego RP wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji słownego znaku towarowego X. nr [...] przeznaczonego do oznaczania wyrobów cukierniczych trwałych, udzielonego na rzecz I. Zakład Przemysłu Cukierniczego M.M. z siedzibą w M.. Wniosek został podjęty na podstawie art. 164 ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. Nr 49, poz. 508) w oparciu o art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. Nr 5, poz. 17, z późn. zm.) w związku z art. 315 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej. We wniosku przypomniano, że wnioskodawca, będąc częścią koncernu spożywczego D., jest obecnie następcą prawnym pierwszego producenta Y. - Zakładów Przemysłu Cukierniczego E..
W uzasadnieniu wniosku wskazano na przesłanki wynikające z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych wskazując, że zarejestrowanie znaku towarowego X. nr [...] nastąpiło z naruszeniem tego przepisu, w myśl którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa (w rozpatrywanym przypadku - Y.), że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mogłoby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów; zdaniem wnioskodawcy oznaczenia Y. oraz X. są do siebie łudząco podobne. Wskazano również na przesłanki wynikające z art. 9 ust. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy, uznającego za niedopuszczalną rejestrację znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego powszechnie znanego w Polsce jako znaku dla towarów pochodzących z innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. W tym zakresie wskazano na powszechną, prawie trzydziestoletnia obecność na rynku polskim znaku towarowego Y., jego powszechną, związaną również z wysoką jakością, znajomość, podtrzymywaną wysokimi nakładami na reklamę, a także powołano się na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, z którego wynika, że im bardziej wyróżniający jest znak z wcześniejszym pierwszeństwem, tym większe niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów. Dlatego też znak o silnie wyróżniającym charakterze powinien korzystać z szerszej ochrony. Ponadto wskazano na przesłanki wynikające z art. 8 pkt 1 ustawy o znakach towarowych, w myśl którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. Naruszenie tych zasad dostrzeżono w wykorzystywaniu renomy znaku towarowego Y., prowadzącego m.in. do "rozwodnienia" znaku, a także czerpanie korzyści z cudzej sławy poprzez wykorzystywanie cudzych praw (działalność pasożytnicza).