Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek Sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w [...] na wezwanie Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] maja 2020 r. nr [...] w przedmiocie nieodpłatnego udostępnienia programu oddala skargę
Pismem z 7 listopada 2019 r. spółka P. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: Spółka, Operator, Uczestnik), uzupełnionym pismem z 27 listopada 2019 r. wystąpiła do Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (w skrócie: KRRiT) o wezwanie T. S.A. (dalej: Skarżący, Nadawca) do nieodpłatnego udostępnienia programu T. do rozprowadzania go przez Operatora w ramach usługi telewizji internetowej (aktualnie pod marką P.) świadczonej poprzez każdą publiczną sieć telekomunikacyjną z wykorzystaniem dekodera (określanego jako T.), który umożliwia odbiór programów po podłączeniu do odbiornika telewizyjnego. Wniosek oparła na art. 43a ust. 2 w zw. z art. 43a ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r. poz. 361 z późn. zm.; dalej: u.r.t.).
Pismem z [...] listopada 2019 r. Przewodniczący KRRiT, na podstawie art. 10 ust. 2 u.r.t. wezwał Nadawcę do wyjaśnienia braku zgody dla Operatora na rozprowadzanie programów określonych w art. 43 ust. 1 u.r.t. (Operator 18 czerwca 2019 r. wystąpił z wnioskiem do T. S.A. o nieodpłatne udostępnienie programów).
Nadawca w odpowiedzi z 12 grudnia 2019 r. podniósł, że Spółka wystąpiła doń z czterema wnioskami (o różnych zakresach) o wyrażenie zgody na rozprowadzanie programu T. Co do ostatniego wniosku z 18 czerwca 2019 r. Nadawca zauważył, że Spółka nie przedstawiła informacji pozwalających na ustalenie czy jest operatorem rozprowadzającym programy w sieci telekomunikacyjnej, przez co miałaby możliwość sprawowania kontroli nad zakończeniami sieci (co wymaga koncesji), czy też rozpowszechnia programy w systemie teleinformatycznym, która to działalność wymaga jedynie wpisu do rejestru (art. 33 ust. 1a i art. 41 ust. 1 pkt 2 u.r.t.). Tym samym Nadawca nie był w stanie ustalić czy Spółka jest objęta reżimem art. 43 i art. 43a u.r.t., które dotyczą tylko operatorów rozprowadzających programy telewizyjne w sieci telekomunikacyjnej. Nadawca podniósł również kwestię braku praw autorskich i praw pokrewnych Spółki do programu T., do jego elementów, co również uniemożliwia udzielenie Uczestnikowi zgody na rozprowadzanie zgodnie z zasadą must carry. Ponadto Nadawca w trosce o swoich widzów, zaproponował Spółce dostęp do treści swoich programów na warunkach komercyjnych.
Nadawca oświadczył, że nawet w przypadku uznania, że usługa P. z wykorzystaniem dekodera T.wpisuje się w definicję sieci telekomunikacyjnej, a czego nie był w stanie zweryfikować z uwagi na postawę Spółki, nie widzi możliwości udzielenia zgody na rozpowszechnianie swego programu w Internecie, ze względu na brak praw do reemisji w Internecie niektórych audycji składających się na program T.
Przewodniczący KRRiT pismem z [...] maja 2020 r. nr [...] wezwał T.S.A. do nieodpłatnego udostępnienia programu T. Operatorowi w ramach usługi P. z wykorzystaniem dekodera T.Jako podstawę prawną wezwania powołał art. 43a ust. 2 u.r.t.
Uzasadniając wezwanie, przytoczył treść art. 43 ust. 2 u.r.t. i art. 43a ust. 1 u.r.t. Podkreślił też, że kwestia praw autorskich i pokrewnych oraz rozstrzyganie ewentualnych sporów i wątpliwości na ich tle, nie należy do właściwości KRRiT ani Przewodniczącego KRRiT.