Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant st. sekr. sąd. Paulina Paczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2011 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję nr [...] z dnia [...] stycznia 2011 r.; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącego P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 369 (trzysta sześćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2011 r. nr [...] Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, po rozpoznaniu wniosku Przedsiębiorstwa [...]Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako "skarżąca") o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaną z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad przez Kierownika Rejonu w G. decyzji z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję zezwalającą na zajęcie pasa drogowego drogi krajowej nr [...] (kolektor w rejonie skrzyżowania z ul. [...] oraz kolektor w rejonie skrzyżowania z ul. [...] w W. w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. dla umieszczonych kolektorów sanitarnych w poprzek drogi oraz obciążającą spółkę opłatą w wysokości [...] złotych.
Decyzje obu instancji zapadły w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne:
Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2011 r. wydaną z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, Kierownik Rejonu Dróg Krajowych w G. zezwolił Przedsiębiorstwu [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W., na zajęcie pasa drogowego drogi krajowej nr [...] kolektor w rejonie skrzyżowania z ul. [...] oraz kolektor w rejonie skrzyżowania z ul. [...] w W. w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2011 r. dla umieszczonych tam kolektorów sanitarnych oraz naliczył z tego tytułu skarżącej opłatę w kwocie [...] złotych.
W uzasadnieniu organ wskazał, że mając na uwadze wyrok NSA z 5 września 2008 r. (sygn. akt II GSK 307/08), który zalecił stosowanie ustawy Prawo budowlane przy interpretacji art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o drogach publicznych rury osłonowe (kanalizacja kablowa) zostały zakwalifikowane zgodnie z art. 3 znowelizowanej ustawy Prawo budowlane do obiektów budowlanych.
Od powyższej decyzji skarżąca złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym zarzuciła decyzji organu I instancji naruszenie:
1) art. 7 kpa w zw. z art. 77 § 1 kpa poprzez brak wszechstronnego zgromadzenia i rozważenia materiału dowodowego, niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, jak dokonanie również błędnych ustaleń faktycznych polegających zdaniem strony na błędnej kwalifikacji kolektorów sanitarnych do grupy obiektów budowlanych, skutkiem czego w decyzji naliczona została opłata należna Skarbowi Państwa w oparciu o art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o drogach publicznych, zamiast art. 40 ust. 2 pkt 2 tej ustawy. Przywołane wyżej przepisy różnicują stawki opłat za umieszczenie w pasie drogowym "urządzeń infrastruktury technicznej" niezwiązanej z potrzebami ruchu drogowego oraz za umieszczenie "obiektów budowlanych" niezwiązanych z potrzebami ruchu drogowego,
2) art. 107 § 1 kpa polegające na niezgodnym z wymogami tego przepisu sporządzeniu uzasadnienia zaskarżonej decyzji, w którym oprócz wskazania faktów, które organ uznał za udowodnione, zabrakło wskazania przyczyn, dlaczego organ zakwalifikował kolektory sanitarne do obiektów budowlanych,