Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Ewa Marcinkowska (spr.) Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2009 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób oddala skargę
M. P. wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2009 r. utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta W. nr [...] z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie odmowy udzielenia licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób.
Do wydania powyższych rozstrzygnięć doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
W dniu [...] lutego 2009 r. do Urzędu W. wpłynął wniosek M. P. o udzielenie licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób.
Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia [...] lutego 2009 r., do którego pełnomocnik wnioskodawcy załączył dodatkowe dokumenty poświadczające sytuację finansową przedsiębiorcy. W piśmie tym pełnomocnik zwrócił jednocześnie uwagę, że skoro w art. 5 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym ustawodawca ustalił wariantowo możliwość wykazania sytuacji finansowej przedsiębiorcy, a nie wskazał dokładnie rodzaju aktywów, to w tym zakresie należy odwołać się do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości i nauki ekonomi w celu zdefiniowania pojęcia dostępnych aktywów.
Decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2009 r. Prezydent W. odmówił przedsiębiorcy M. P. udzielenia licencji na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób.
W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości stwierdził, iż przedsiębiorca nie spełnił warunku z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym, albowiem nie przedstawił dokumentów potwierdzających dysponowanie odpowiednimi aktywami będącymi w zasobach jego firmy.
W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik M. P. wniósł o jej uchylenie w całości i orzeczenie co do istoty sprawy przez organ odwoławczy, bądź przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
W uzasadnieniu odwołania, powołując się na przepisy ustawy o rachunkowości, pełnomocnik podniósł, iż reprezentowany przez niego przedsiębiorca spełnił wymogi art. 3 ust. 4 ww. ustawy, a niezależnie od tego przedsiębiorca ten może skorzystać z wyłączenia przewidzianego w art. 3 ust. 6 tej ustawy. Podkreślił też, iż w przedmiotowej sprawie strony zawarły umowę o współpracy, w tym ustalenia dotyczące korzystania na czas nieokreślony ze środków transportowych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] rozpoznając odwołanie decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podkreślił, że zarówno organ I instancji, jak i odwołujący trafnie wskazali, iż dla ustalenia, czy określona rzecz może być zaliczona do aktywów w rozumieniu ustawy o transporcie drogowym należy odwołać się do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Organ I instancji dokonał jednocześnie prawidłowej oceny, iż przedłożone przez M. P. oświadczenia właścicieli samochodów osobowych, jak też porozumienie zawarte z J. D., nie spełniają żadnego z warunków art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Wbrew natomiast twierdzeniu skarżącego, nie może być wobec niego zastosowany art. 3 ust. 6 ww. ustawy, albowiem jedynie ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje w art. 23a - 231 odrębne zasady opodatkowania umów leasingu. Jednakże oświadczeń właścicieli pojazdów żadną miarą nie można uznać za umowę leasingu określoną w art. 23a - 231 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.