Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2010 r. sprawy ze skargi W. Z. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] grudnia 2009 r.; 2. stwierdza, że decyzje, o których mowa w punkcie 1, nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Komisji Nadzoru Finansowego na rzecz skarżącego W. Z. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
W dniu 7 października 2009 r. do Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: KNF) wpłynął wniosek W. Z. o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia [...] września 2004 r. (sygn. [...]) o udzieleniu zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej przez W. S.A. z siedzibą w W., z uwagi na fakt naruszenia art. 6 i 7 k.p.a. w związku z art. 30 ust. 2 oraz art. 40 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz. U. nr 49, poz. 447 ze zm., zwanej dalej POPW).
Decyzją z dnia [...] grudnia 2009 r. Komisja Nadzoru Finansowego odmówiła wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Komisji Papierów Wartościowych i Giełd z dnia [...] września 2004 r. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 157 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej k.p.a.) w zw. z art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119 z późn. zm.).
W uzasadnieniu decyzji, organ powołując art. 28 k.p.a. wskazał, że W. Z. nie można przypisać uprawnienia do działania jako strona przedmiotowego postępowania, a tym samym za zasadne należy uznać wydanie decyzji o odmowie wszczęcia przedmiotowego postępowania zgodnie z art. 157 § 3 k.p.a.
KNF podnosił, że o byciu stroną postępowania administracyjnego nie decyduje sama wola czy subiektywne przekonanie danego podmiotu. W konkretnym przypadku musi istnieć przepis prawa materialnego pozwalający zakwalifikować interes danej osoby jako "interes prawny".
Organ podnosił, że W. Z. nie był stroną postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej przez W. S.A. z siedzibą w W. W związku z powyższym powinien on wskazać konkretny przepis prawa materialnego, którego naruszenie stanowi także naruszenie jego uprawnienia.
KNF podkreślił, że nie odnajduje jakiejkolwiek normy prawa administracyjnego, która w przedmiotowej sprawie kształtowałaby prawa lub obowiązki W. Z. Wnioskodawca natomiast jako podstawę unieważnienia decyzji wskazał naruszenie art. 6 i 7 k.p.a. - będących ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, w związku z art. 30 ust. 2 oraz art. 40 POPW, które to wskazują kolejno katalog działalności maklerskiej oraz elementy jakie powinien zawierać wniosek o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej. Następnie w uzasadnieniu do twierdzenia, iż posiada on legitymację do złożenia przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż skutki stwierdzenia nieważności decyzji mogą dotyczyć jego interesu prawnego, gdyż był on klientem W. S.A., i jak wskazał w przedmiotowym wniosku, "utracił następnie znaczną część powierzonych w zarządzanie środków, ponieważ W. S.A. w wyniku swych działań sprzecznych z prawem utracił zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej, a następnie została ogłoszona jego upadłość".