Sprawa ze skargi na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego i ustalenia opłaty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2011 r. sprawy ze skargi V. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego i ustalenia opłaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] marca 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; 3. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącej V. S.A. z siedzibą w G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/15

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...], Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad - działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - po rozpatrzeniu wniosku skarżącej spółki V. S.A. z siedzibą w G. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na zajęcie pasa drogowego drogi krajowej nr [...] (ul. R.) w m. R. w okresie od dnia [...] stycznia 2011 r. do dnia [...] grudnia 2011 r. dla umieszczonej sieci elektroenergetycznej nN - utrzymał w mocy w/w decyzję z dnia [...] marca 2011 r.

Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym:

Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. skarżąca spółka V. S.A. z siedzibą w G. wystąpiła do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad - GDDKiA Oddział w K. - Rejon w G. o ustalenie opłaty rocznej za umieszczenie urządzeń w pasie drogowym, tj. o przedłużenie do [...] grudnia 2016 r. ważności m.in. decyzji z dnia [...] lipca 2010 r., której termin upływał [...] grudnia 2010 r., zezwalającej na umieszczenie przedmiotowych urządzeń we wskazanej wyżej lokalizacji.

W wyniku rozpatrzenia wniosku skarżącej spółki Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, działając na podstawie art. 40 ust. 1, ust. 2 pkt 3, ust. 3 oraz ust. 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 czerwca 2004 r. w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1481), a także § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 maja 2004 r. w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad (Dz. U. z 2004 r. Nr 129, poz. 1369) w zw. z art. 104 k.p.a. - decyzją z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] - zezwolił spółce V. S.A. z siedzibą w G. na zajęcie pasa drogowego drogi krajowej nr [...] (ul. R.) w m. R. w okresie od [...] stycznia 2011 r. do [...] grudnia 2011 r. dla umieszczonej rury ochronnej Ø 160 i słupów sieci elektroenergetycznej oraz naliczył z tego tytułu stronie opłatę w kwocie 897,90 zł.

Wydając przedmiotową decyzję zezwalającą na zajęcie pasa drogowego, organ określił jej przedmiot, jako obiekt budowlany. Ustalając opłatę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, działając na podstawie art. 40 ust. 6 cyt. ustawy, określił jej wysokość jako iloczyn liczby metrów kwadratowych powierzchni pasa drogowego zajętej przez rzut poziomy obiektu budowlanego, liczby dni zajęcia i stawki opłaty za 1m² wg następującego algorytmu 8,20m² x 365 dni x 0,30 zł = 897,90 zł. Wysokość stawki przyjęto w oparciu o przepis § 4 ust. 1 pkt 1b cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 maja 2004 r.

Pismem z dnia [...] marca 2010 r. skarżąca spółka złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

W uzasadnieniu środka zaskarżenia strona zarzuciła organowi błędną kwalifikację linii elektroenergetycznej oraz słupów umieszczonych w pasie drogowym drogi krajowej nr [...] w m. R., ul. R., jako obiektu budowlanego, co - w jej ocenie - skutkowało wadliwym naliczeniem opłaty należnej Skarbowi Państwa z tego tytułu w oparciu o art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy o drogach publicznych (a więc za umieszczenie "obiektów budowlanych" niezwiązanych z potrzebami ruchu drogowego), zamiast art. 40 ust. 2 pkt 2 tej ustawy (przewidującego opłaty za umieszczenie w pasie drogowym "urządzeń infrastruktury technicznej" niezwiązanej z potrzebami ruchu drogowego). Strona skarżąca uznała, iż z definicji "kanału technologicznego", zawartej w art. 4 pkt 15a lit. b) ustawy o drogach publicznych wynika, iż linie energetyczne należy traktować, jako urządzenia infrastruktury technicznej niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami. Strony wskazała ponadto, że skoro ustawa o drogach publicznych wyróżnia kategorię urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami ruchu drogowego, to nawet, jeśli urządzenia te mogą być kwalifikowane, jako obiekty budowlane, na potrzeby ustalania wysokości opłat za zajęcie pasa drogowego, winny być kwalifikowane jako urządzenia infrastruktury technicznej. Skarżąca spółka zwróciła także uwagę na to, że w poprzedniej decyzji z dnia [...] lipca 2010 r. ta sama linia energetyczna została zakwalifikowana przez organ jako urządzenie infrastruktury technicznej, a nie obiekt budowlany.

Strona 1/15