Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi A. Spółka jawna z siedzibą w [...] na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uznania nadpłaty oddala skargę
Prezes Głównego Urzędu Miar decyzją z [...] stycznia 2008 r., działając na podstawie art. 138 § 1 w związku z art. 127 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej Kpa., po rozparzeniu wniosku skarżącej spółki - A. Spółka jawna z siedzibą w [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy, zakończonej decyzją tego organu z [...] grudnia 2007 r., odmawiającą uznania nadpłaty z tytułu pobrania opłaty za czynności urzędowe związane z wydaniem zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wskazał, że miał obowiązek zastosowania w sprawie § 9 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłat za czynności urzędowe wykonywane przez organy administracji miar i podległe im urzędy (Dz. U. z 2004 r. Nr 229, poz. 2309) - dalej Rozporządzenie, gdyż w dacie ustalania opłaty był to przepis powszechnie obowiązujący. Nadmienił, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, organy państwowe nie mogą odmawiać stosowania i egzekwowania obowiązujących przepisów prawa, a przeciwne postępowanie, zdaniem organu, oznaczałoby podważanie porządku prawnego w państwie. Skoro zatem rozporządzenie określało stosowne opłaty, to organ administracji nie mógł odstąpić od ich pobierania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględniając skargę
A. Spółka jawna z siedzibą w [...] - dalej skarżąca, Spółka, na decyzję z dnia [...] stycznia 2008 r. uznał, że zaskarżona decyzja, jak również poprzedzająca ją decyzja Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia [...] grudnia 2007 r., zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Zdaniem Sądu I instancji, organ dopuścił się "rażącej obrazy" przepisu art. 24 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach (Dz. U. z 2001 r. Nr 63, poz. 636 ze zm.) - dalej Prawo o miarach, w brzmieniu obowiązującym w dniu
21 kwietnia 2005 r., tj. w dacie wydawania ww. zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym - tachografów samochodowych. Dokonując analizy przepisów zastosowanych przez Prezesa Głównego Urzędu Miar, WSA zauważył, iż w art. 24 Prawa o miarach określone zostały opłaty za czynności organów administracji miar i podległych im urzędów. Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 2 pkt 5, obowiązującym w dniu wydania przedmiotowego zezwolenia, tj. w dniu [...] kwietnia 2005 r., opłaty pobierało się wyłącznie za udzielenie lub zmianę zezwolenia do wykonywania napraw lub instalacji przyrządów pomiarowych. Natomiast wysokość i tryb pobierania opłat, o których mowa w art. 24 Prawa o miarach, zgodnie z art. 24a ust. 4 tej ustawy, miał określić, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki.