Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie nakazu wycofania produktu z obrotu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Grzelak (spr.) Asesor WSA Piotr Borowiecki Protokolant Patrycja Wrońska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2006r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] maja 2004 r. nr [...] w przedmiocie nakazu wycofania produktu z obrotu oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...] maja 2004 r. NR [...], Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej powoływany jako: Prezes UOKiK), w oparciu o art. 17 ust. 2 i art. 15 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 22 stycznia 2000 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów w związku z art. 40 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów, po przeprowadzeniu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wprowadzenia do obrotu zabawek typu "[...]" nakazał P. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. (zwanej w dalszej części skarżącą):

a) podanie do publicznej wiadomości ostrzeżenia o zagrożeniu, jakie mogą powodować zabawki typu "[...]" oraz informacji o gotowości "P." Sp. z o.o. do odkupienia tych produktów od osób, które nimi władają, przy czym ostrzeżenie spółka miała opublikować niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 21 dni od otrzymania decyzji, w trzech kolejnych wydaniach gazety o zasięgu ogólnopolskim a kopię ogłoszenia miała niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 7 dni od daty ostatniej publikacji, przekazać Prezesowi UOKiK

b) wycofanie z obrotu zabawek typu "[...]" i ich odkupienie od osób, które faktycznie nimi władają oraz niezwłoczne przekazanie Prezesowi UOKiK dowodów potwierdzających wycofanie produktów z obrotu, a w szczególności powiadomienia wszystkich przedsiębiorców, którym skarżąca dostarczyła produkty będące przedmiotem postępowania, o gotowości odkupienia tych produktów.

W uzasadnieniu powyższej decyzji Prezes UOKiK stwierdził, iż uzyskał informacje, z których wynika, że zabawka typu "[...]", wprowadzona do obrotu przez skarżącego, stanowi zagrożenie dla konsumentów.

Organ wskazał, iż zabawka ta w przypadku odbiegającego od zwykłego, ale dającego się rozsądnie przewidzieć sposobu używania, stwarza zagrożenie uduszenia, albowiem podczas zabawy sznurek wykonany z elastycznego materiału zabawki może zacisnąć się na szyi dziecka. Organ podniósł, że pismem z dnia [...] grudnia 2003 r. wszczęto z urzędu postępowanie administracyjne i nakazano spółce, zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 22 stycznia 2000 r. wycofanie z obrotu zabawek będących przedmiotem postępowania oraz opublikowanie w trzech kolejnych wydaniach gazety o zasięgu ogólnopolskim komunikatu ostrzegającego o niebezpieczeństwie związanym z zabawką i o gotowości do ich odkupienia od osób, które faktycznie nimi władają. Jednocześnie pouczono przedsiębiorcę, o możliwości przedstawienia stanowiska wobec żądania Prezesa UOKiK w terminie 3 dni, pod rygorem nałożenia obowiązków określonych w art. 14-16 w/w ustawy w drodze decyzji administracyjnej w przypadku nie zajęcia stanowiska lub odmowy uwzględnienia żądania.

Pismem z dnia [...] grudnia 2003 r. spółka poinformowała Prezesa UOKiK, że nie wprowadzała do obrotu zabawek typu "[...]" ze sznurkiem z elastycznego materiału, a jedynie zabawki z nierozciągliwym białym sznurkiem. W związku z tym oświadczeniem, Prezes UOKiK zwrócił się do Inspekcji Handlowej o weryfikację nadesłanej informacji. W toku kontroli przeprowadzonej w siedzibie spółki w dniach [...] stycznia 2004 r. przez Inspektorów Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w [...] nie stwierdzono w ofercie handlowej zabawek "[...]" z elastycznym sznurkiem. Jednocześnie dokonano analizy dokumentów księgowych, na podstawie których stwierdzono, że "P." Sp. z o.o. wprowadzała na polski obszar celny zabawki typu "[...]". Stwierdzono, że w okresie kwiecień-lipiec 2003 r. spółka wprowadziła do obrotu 6 partii zabawek typu [...] pod nazwami: [...],[...],[...],[...],[...]i [...]. Ponieważ dwa ostatnie rodzaje zabawek tj. [...]i [...] nie są zabawkami niebezpiecznymi, organ wyłączył je z dalszych badań. Organ dokonał analizy dokumentacji pozostałych 4 rodzajów zabawek porównując kody kreskowe zabawek na fakturach sprzedaży i zakupu i stwierdził, że są one tożsame. Porównując kod zabawki "[...]", ujawnionej w K. jako niebezpieczna, z kodem zabawki "[...]", sprowadzonej przez "P." Sp. z o.o. ustalono, iż ciąg pierwszych 12 cyfr jest taki sam. Zdaniem organu, znając budowę 13-pozycyjnego kodu EAN można było ustalić, jaka jest ostatnia cyfra kodu (tzw. cyfra kontrolna). Posługując się programem komputerowym pn "EAN Australia CheckDigit Calculator" obliczono, że w przedmiotowej sprawie trzynastą cyfrą powinna być "2" i ze oba kody są identyczne. Ponieważ każdy towar oznaczony kodem kreskowym ma swój wyłączny numer, zdaniem Prezesa UOKiK, można stwierdzić, iż obie zabawki "[...]" - ujawniona w K. i zaimportowana przez "P." Sp. z o.o. są tymi samymi niebezpiecznymi zabawkami. W tym stanie rzeczy, organ uznał, iż zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdził oświadczenia spółki, że nie wprowadziła do obrotu zabawki typu [...] ze sznurkiem z elastycznego materiału.

Strona 1/7