Ustosunkowując się do zarzutu naruszenia przez organ kontroli przepisu art. 83 ust. 4 ustawy o sdg należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie wystąpił przypadek "powtórnej kontroli w tym samym zakresie przedmiotowym". Wyjaśnienia tej kwestii należałoby dokonać z uwzględnieniem stanu faktycznego. Jak wskazano wyżej, w toku kontroli w dniu [...] lipca 2012 r. inspektorzy pobrali 2 próbki paliwa (art. 17 ust. 1 ustawy paliwowej), obie podlegające niezwłocznemu przekazaniu do akredytowanego laboratorium, z których jedną przeznacza się do badań (tzw. próbka podstawowa), a druga jest kontrolną (art. 22 ustawy o sdg). Kontrola w dniu [...] lipca 2012 r. rozpoczęła się i została w tym dniu zakończona. Ponieważ wyniki badań laboratoryjnych próbki podstawowej nie spełniały ustawowych wymagań jakościowych organ kontroli upoważnił inspektorów do podjęcia kontroli w dniach od [...] lipca 2012 r. do [...] lipca 2012 r. na tej samej Stacji Paliw nr [...] O. S.A. w T. Z protokołu kontroli podpisanego w dniu [...] lipca 2012 r. wynika, że, w odróżnieniu od kontroli z [...] lipca 2012 r. gdzie pobrano tylko paliwo do badań, czynności kontrolne objęły: dostarczenie kontrolowanemu protokołu z badań (wynik badań: paliwo niespełnia wymagań), pouczenie go, że przysługuje mu złożenie wniosku o zbadanie próbki kontrolnej, inspektorzy pobrali próbki paliwa z nowych dostaw (podstawową i kontrolną), a więc innego paliwa, sporządzając jednocześnie protokół z tego pobrania, przesłuchano jako stronę osobę prowadzącą stację. W drugiej kontroli nie mamy już do czynienia z tym samym zakresem przedmiotowym kontroli, czego zewnętrznym wyrazem jest sporządzony odrębny protokół kontroli. Gdyby nawet przyjąć szerokie rozumienie pojęcia "ten sam zakres przedmiotowy" kontroli, co nie wydaje się uzasadnione, czas trwania tej kontroli nie przekroczył 7 dni roboczych (dni: 21 i 22 nie były dniami roboczymi).
Nawet jednak, gdyby przyjąć, iż kontrola z [...] lipca 2012 r. była powtórną kontrolą, nie można podzielić stanowiska Skarżącego, iż wprowadzenie do obrotu paliwa niespełniającego wymagań jakościowych, mimo wyraźnego zakazu ustawowego (art. 7 ustawy paliwowej), nie jest rażącym naruszeniem przepisów prawa. Ocena, czy stwierdzone naruszenie prawa ma charakter rażący należy do kompetencji wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej. Z rażącym naruszeniem prawa, jak się przyjmuje, mamy do czynienia gdy naruszenie to jest oczywiste. W sprawie niniejszej nie ma żadnych wątpliwości, wykazały to badania laboratoryjne, że kontrolowane paliwo nie spełnia wymagań w zakresie parametru odporność na utlenianie, zarówno w odniesieniu do próbki podstawowej, jak i kontrolnej. Tylko z tego jednego powodu paliwo nie może być transportowane, magazynowane oraz wprowadzane do obrotu, ze względu na ochronę środowiska, wpływ na zdrowie ludzi oraz prawidłową pracę silników (art. 3 ustawy paliwowej). Wprowadzenie do obrotu paliwa niespełniającego wymagań, mimo ustawowego zakazu, jest w ocenie Sądu, oczywistym rażącym naruszeniem prawa.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 151 ppsa orzeczono, jak w sentencji.