Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz (spr.) Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2015 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2014 r.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej R. L. kwotę 1336 (jeden tysiąc trzysta trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Główny Inspektor Transportu Drogowego ("GITD") w decyzji z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 13 ust. 1, ust. 1a, ust. 1b pkt 1, ust. 2, art. 13g ust. 1, ust. 1a, ust. 1b pkt 1, ust. 2, art. 40c, art. 41 ust. 4, 5, 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260 - zwanej dalej także "u.d.p.") oraz lp. 1, Ip. 6 pkt 4 lit. d) i e) załącznika nr 2 do ww. ustawy, art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 - zwanej dalej "p.r.d."), § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 951), art. 5 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2011 r, Nr 222, poz. 1321), po rozpatrzeniu odwołania R.L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą U. ("skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2014 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 44.520 (czterdzieści cztery tysiące pięćset dwadzieścia) złotych.
Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło przekroczenie dopuszczalnych norm nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczalny ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t, dla:
1) podwójnej osi pojazdów silnikowych, przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi nie mniejszej niż 1,3 m i mniejszej niż 1,8 m oraz
2) przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem.
W dniu [...] lipca 2012 r. w miejscowości O. (droga powiatowa) zatrzymano do kontroli siedmioosiowy samochód specjalny (żuraw samochodowy) marki Liebherr o nr rej. [...]. Samochodem specjalnym kierował Pan D.F., który wykonywał przejazd drogowy pojazdem - dźwigiem w imieniu przedsiębiorcy Pani R.L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą U. Przebieg kontroli utrwalono protokołem nr [...] z dnia [...] lipca 2012 r.
Dnia [...] stycznia 2013 r. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wydał decyzję, którą nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 43380 złotych, od której strona złożyła odwołanie.
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
W wyniku ponownie prowadzonego postępowania Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego dnia [...] grudnia 2014 r. wydał decyzję którą nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 44.520 złotych, od której strona złożyła również odwołanie.
W odwołaniu strona zaskarżonej decyzji zarzuca naruszenie art. 75 § 1 k.p.a. poprzez nadanie przymiotu dowodu wynikom pomiarów osi pojazdu, zrealizowanych wbrew postanowieniom instrukcji obsługi producenta wag, rażące naruszenie prawa materialnego poprzez wadliwe zastosowanie przepisów u.d.p. Zdaniem skarżącej organ I instancji naruszył obowiązek rzetelnego, wyczerpującego, obiektywnego rozpatrzenia materiału dowodowego. Strona wskazuje, że w trakcie ponownie prowadzonego postępowania organ I instancji zmienił katalog naruszeń kontrolowanego pojazdu, argumentując, iż kontrolujący inspektor błędnie ustalił rodzaje osi skontrolowanego pojazdu. Zdaniem strony wyniki pomiarów na każdej osi pojazdu są dowodami pośrednimi, a w dokumentacji kontrolnej nie zamieszczono wyników bezpośrednich, wyników ważeń cząstkowych, co umożliwiłoby skonfrontowanie wartości zawartych w protokole ze stanem faktycznym. Poza tym do pomiarów użyto wag typu SAW 10C, a pomiar polegał na wjeździe kołami jednej osi pojazdu na wagi i odczytaniu wyników z dwóch wag, a następnie zsumowaniu ich wyników. Tymczasem ze świadectwa homologacji wag wynika, że służy ona do pomiaru obciążenia koła, natomiast istnieje możliwość połączenia dwóch wag do pomiarów obciążenia koła o tej samej konstrukcji przy wykorzystaniu interfejsu, przewodu w celu stworzenia pomiaru osi pojazdu. Poza tym w przypadku połączenia wag podziałka na wyświetlaczu wagi podwoi się z 50 kg do 100 kg, jak pojawi się litera "A", która będzie poprzedzać wynik pomiaru. Tymczasem wyniki pomiarów osi zostały dokonane z dokładnością do 50 kg, tym samym wagi nie były ze sobą połączone, co w ocenie strony wskazuje, że wynik pomiaru osi był dokonany niezgodnie z warunkami homologacji wag. Ponadto strona podnosi, iż oś 2, 4, 5 kontrolowanego pojazdu są osiami napędowymi, w jej ocenie naciski osi napędowych są ustalone nie, jak wskazał organ w lp. 6 pkt 4 lit. c), d), e) załącznika nr 2, lecz w lp. 6 pkt 8, 9, 10 załącznika nr 2 do ustawy o drogach publicznych. W przeciwnym razie w ocenie strony można dojść do absurdalnej konkluzji, że ustawodawca uregulował dopuszczalne naciski osi podwójnych zarówno w lp. 6 pkt 4 oraz lp. 6 pkt 8, 9, 10 załącznika do ww. ustawy, a organ uznał fakt podziału na osie napędowe i nienapędowe za nieistotny. Mając na uwadze przedstawioną w treści odwołania argumentację strona wnosi o uchylnie decyzji organu I instancji, wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.