Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz (spr.) Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś - Rosińska Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2015 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2014 r.; 2. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej R. L. kwotę 1336 (jeden tysiąc trzysta trzydzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Główny Inspektor Transportu Drogowego ("GITD") w decyzji z dnia [...] marca 2015 r., nr [...] - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 13 ust. 1 pkt 2, art. 13g ust. 1, ust. 1a, ust. 1b pkt 1, ust. 2, art. 40c, art. 41 ust. 4, 5, 6 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260 - zwanej dalej także "u.d.p.") oraz lp. 1, Ip. 6 pkt 4 lit. d) i e) załącznika nr 2 do ww. ustawy, art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 - zwanej dalej "p.r.d."), § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 951), art. 5 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U z 2011 r, Nr 222, poz. 1321), po rozpatrzeniu odwołania R.L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą U. ("skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2014 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 44.520 (czterdzieści cztery tysiące pięćset dwadzieścia) złotych.
Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło przekroczenie dopuszczalnych norm nacisków osi na drogach, na których jest dopuszczalny ruch pojazdów o naciskach osi do 8 t, dla:
1) podwójnej osi pojazdów silnikowych, przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi nie mniejszej niż 1,3 m i mniejszej niż 1,8 m oraz
2) przekroczenie dopuszczalnej długości pojazdu lub pojazdu z ładunkiem.
W dniu [...] kwietnia 2012 r. w P. na ul. [...] (droga gminna) zatrzymano do kontroli siedmioosiowy samochód specjalny (żuraw samochodowy) marki Liebherr o nr rej. [...]. Samochodem specjalnym kierował Pan D.F., który wykonywał przejazd drogowy pojazdem - dźwigiem w imieniu przedsiębiorcy Pani R.L. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą U. Przebieg kontroli utrwalono protokołem nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r.
Dnia [...] czerwca 2012 r. Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wydał decyzję, którą nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 44.280 złotych, od której strona złożyła odwołanie.
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.
W wyniku ponownie prowadzonego postępowania Wielkopolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego dnia [...] grudnia 2014 r. wydał decyzję, którą nałożył na stronę karę pieniężną w wysokości 44.520 złotych, od której strona złożyła również odwołanie.
W odwołaniu strona zaskarżonej decyzji zarzuca naruszenie art. 75 § 1 k.p.a. przez nadanie przymiotu dowodu wynikom pomiarów osi pojazdu, zrealizowanych wbrew postanowieniom instrukcji obsługi producenta wag, rażące naruszenie prawa materialnego poprzez wadliwe zastosowanie przepisów u.d.p. Zdaniem skarżącej organ I instancji naruszył obowiązek rzetelnego, wyczerpującego, obiektywnego rozpatrzenia materiału dowodowego. Strona wskazuje, że w trakcie ponownie prowadzonego postępowania organ I instancji zmienił katalog naruszeń kontrolowanego pojazdu, argumentując, iż kontrolujący inspektor błędnie ustalił rodzaje osi skontrolowanego pojazdu. Zdaniem strony wyniki pomiarów na każdej osi pojazdu są dowodami pośrednimi, a w dokumentacji kontrolnej nie zamieszczono wyników bezpośrednich, wyników ważeń cząstkowych, co umożliwiłoby skonfrontowanie wartości zawartych w protokole ze stanem faktycznym. Poza tym do pomiarów użyto wag typu SAW 10C, a pomiar polegał na wjeździe kołami jednej osi pojazdu na wagi i odczytaniu wyników z dwóch wag, a następnie zsumowaniu ich wyników. Tymczasem ze świadectwa homologacji wag wynika, że służy ona do pomiaru obciążenia koła, natomiast istnieje możliwość połączenia dwóch wag do pomiarów obciążenia koła o tej samej konstrukcji przy wykorzystaniu interfejsu, przewodu w celu stworzenia pomiaru osi pojazdu. Poza tym w przypadku połączenia wag podziałka na wyświetlaczu wagi podwoi się z 50 kg do 100 kg. Litera "A" poprzedza wynik pomiaru. Tymczasem wyniki pomiarów osi zostały dokonane z dokładnością do 50 kg, co oznacza, ze wagi nie były ze sobą połączone. W ocenie strony wskazuje to, że wynik pomiaru osi był dokonany niezgodnie z warunkami homologacji wag. Ponadto strona podnosi, iż oś 2, 4, 5 kontrolowanego pojazdu są osiami napędowymi, w jej ocenie naciski osi napędowych są ustalone nie, jak wskazał organ w lp. 6 pkt 4 lit. c), d), e) załącznika nr 2, lecz w lp. 6 pkt 8, 9, 10 załącznika nr 2 do ustawy o drogach publicznych. W przeciwnym razie w ocenie strony można dojść do absurdalnej konkluzji, że ustawodawca uregulował dopuszczalne naciski osi podwójnych zarówno w lp. 6 pkt 4 oraz lp. 6 pkt 8, 9, 10 załącznika do ww. ustawy, a organ uznał fakt podziału na osie napędowe i nienapędowe za nieistotny. Mając na uwadze przedstawioną w treści odwołania argumentację strona wnosi o uchylnie decyzji organu I instancji, wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji.