1. Regulacja ustawowa zawarta w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 86 ze zm./ przewiduje jedynie sporządzanie wymienionych w tym przepisie dokumentów i pomoc w tym samym zakresie. Użyty w tym przepisie termin "sporządzanie" nie obejmuje podpisywania zeznania podatkowego przez doradcę podatkowego zamiast osób wymienionych w cytowanym przepisie. Doradca, który deklarację sporządził, nie ma możliwości podpisania jej w imieniu klienta, co zwolniłoby podatnika, płatnika czy inkasenta z obowiązku złożenia podpisu pod sporządzoną i podpisaną przez doradcę podatkowego deklaracją czy zeznaniem, ponieważ nie ma regulacji w szeroko rozumianym prawie materialnym podatkowym, która upoważniałaby doradcę do takiego działania.
2. Złożenie deklaracji podatkowej to czynność z zakresu prawa publicznego /podatkowego/. Przeniesienie publicznoprawnego prawa lub obowiązku do złożenia wspomnianego dokumentu, bez szczególnej normy zezwalającej w tym zakresie, nie może być zastąpione zobowiązaniem prywatnoprawnym. Czynności prywatnoprawne nie mogą prowadzić do modyfikacji powinności wynikłych z prawa publicznego.
3. Zeznanie podatkowe jako dokument, ze względu na zawartą w nim treść, stanowi dowód okoliczności mającej znaczenie prawne. Na jego podstawie dochodzi bowiem do rozliczenia finansowego między podatnikiem i fiskusem. Oświadczenie składane przez podatnika w zeznaniu podatkowym jest oświadczeniem wiedzy, a nie woli, co wyklucza złożenie tego oświadczenia przez pełnomocnika.
4. W przepisach ustawy o doradztwie podatkowym nie ma regulacji umożliwiających doradcom podatkowym ustanowienie substytucji. Milczenie przepisów ustawy o doradztwie podatkowym w tej kwestii dowodzi, iż jest to zabronione, albowiem zasada swobody umów nie może zastępować przepisów, które wprost zostały zawarte w ustawach korporacyjnych, takich jak prawo o adwokaturze czy ustawa o radcach prawnych, gdzie przewidziana jest instytucja substytucji.
Sygnatura akt VI SA/Wa 1245/04 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 18 kwietnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Sędziowie : Sędzia WSA Protokolant po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi Krajowej Rady Doradców Podatkowych na z dnia [...] stycznia 2004 r. numer [...] w przedmiocie zawieszenia uchwały w sprawie działania doradców podatkowych jako pełnomocników oddala skargę
W dniu 7 października 2003r. działając na podstawie art. 56 ust 1 i 2 pkt 8 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r., Nr 9, poz.86 z późn.zm., zwana dalej Uodp) Krajowa Rada Doradców Podatkowych (dalej jako:KRDP), podjęła uchwałę nr 1535/2003 w sprawie działania doradców podatkowych jako pełnomocników. W uchwale tej stwierdzono, że czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 3 Uodp, obejmują między innymi sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych. Podniesiono, że zgodnie z art. 40 Uodp, doradca podatkowy jest obowiązany umieszczać na wszystkich zeznaniach i deklaracjach podatkowych sporządzonych przez doradcę podatkowego w imieniu i na rzecz podatnika w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego firmę (nazwę), pod jaką doradztwo to wykonuje, podpis oraz numer wpisu na listę doradców podatkowych. Ponadto art. 41 Uodp uprawnia doradcę podatkowego do występowania jako pełnomocnik podatnika, płatnika, inkasenta oraz osób, o których mowa w art. 2 ust.1a w/w ustawy, w postępowaniu przed organami administracji publicznej. Doradca podatkowy uprawniony jest również do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych. Ponadto, doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.
Stwierdzono, że obowiązujący stan prawny uprawnia doradców podatkowych do działania jako pełnomocników nie tylko w zakresie prowadzonych postępowań, ale również poza tymi postępowaniami - między innymi w zakresie sporządzania w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych. Podkreślono, że doradca podatkowy jest obowiązany do umieszczania na zeznaniach i deklaracjach podatkowych sporządzonych w imieniu i na rzecz podatnika swojego podpisu z podaniem firmy oraz numeru wpisu na listę doradców podatkowych. W podsumowaniu uchwały stwierdzono, że KRDP uznała potrzebę stworzenia jednolitego wzoru pełnomocnictwa ogólnego dla doradcy podatkowego, które obejmuje swoim zakresem również takie czynności, jak sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych. Jako załączniki do w/w uchwały przedstawiła dwa wzory pełnomocnictw obejmujących węższy i szerszy zakres pełnomocnictwa.
Z treści pełnomocnictwa, stanowiącego załącznik nr 1 do w/w uchwały wynika, że umocowanie obejmuje: