Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Piotr Borowiecki Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi U. Sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej U. Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 368 (trzysta sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego
Uzasadnienie strona 1/11

Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] września 2012 r. dotycząca nałożenia kary pieniężnej w wysokości 9180 zł na [...] Sp. z o.o. z siedzibą w T. (dalej: skarżąca).

Podstawą prawną rozstrzygnięcia GITD, będącego przedmiotem skargi do WSA w Warszawie, były przepisy art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), art. 13 ust. 1 pkt 2 art. 13 g ust. 1 i 1b pkt 1, art. 40 c, art. 41 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.) oraz lp. 1, lp. 2 lit. a), lp. 3 lit. b) i c), lp. 8 pkt 10 lit. d) i e) oraz lp. 8 pkt 12 lit. d) załącznika nr 2 do ww. ustawy, art. 61 ust. 1, 2 i 6, art. 62 ust. 1 pkt 2 i 64 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), § 2 ust. 1 pkt 3, § 2 ust. 2 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. 2003 r. Nr 32, poz. 262 ze zm.), art. 5 ust. 2 w zw. z art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r Nr 222 poz. 1321).

Podstawą faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło przekroczenie dopuszczalnych nacisków osi na drogach, na których dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 11,5 t dla: podwójnej osi napędowej pojazdów silnikowych, przy odległości pomiędzy osiami składowymi nie mniejszej niż 1,3 m i mniejszej niż 1,8 m; osi wielokrotnych pojazdów silnikowych, przyczep i naczep o liczbie składowych większej niż trzy, przy odległości pomiędzy osiami składowymi większej niż 1,3 m oraz przekroczenie dopuszczalnej długości, szerokości oraz wysokości pojazdu.

Powyższe ustalono podczas kontroli drogowej, która odbyła się dnia [...] lutego 2012 roku na miejscu do ważenia pojazdów w [...] przy [...]. Pojazd marki [...] o nr rejestracyjnym [...] oraz naczepa ciężarowa marki [...] o nr rejestracyjnym [...] zatrzymano do kontroli w miejscowości K. na drodze krajowej nr 5. Przejazd powyższym zespołem pojazdów wykonywał W. N., w imieniu i na rzecz przedsiębiorstwa [...] Sp. z o.o.

Na podstawie wyników kontroli [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego wydał w dniu [...] września 2011 roku decyzję nr [...] o nałożeniu na skarżącą kary pieniężnej w wysokości 9180 (dziewięć tysięcy sto osiemdziesiąt) złotych.

W odwołaniu skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i ponowne przeanalizowanie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Decyzji zarzuciła naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów ustawy o drogach publicznych oraz naruszenie art. 6 Kpa poprzez wskazanie w uzasadnieniu nieobowiązującej podstawy prawnej i art. 7 w zw. z art. 77 § 1 Kpa poprzez nienależyte wyjaśnienie sprawy. Strona zarzuciła organowi, że nie wskazał w decyzji wartości bazowych, w odniesieniu do których nałożona została kara. Spółka wskazała, że podczas kontroli "dokonano pomiarów przy użyciu niewłaściwych wag, z naruszeniem zasad staranności i rzetelności, a także niezgodnie z instrukcją obsługi. Strona wskazała nadto na 20 - miesięczne uchybienie organu I instancji w wydaniu decyzji, co, jej zdaniem, powinno skutkować umorzeniem decyzji.

Strona 1/11
Inne orzeczenia o symbolu:
6035 Opłaty i kary za przejazd pojazdem nienormatywnym
Inne orzeczenia z hasłem:
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Transportu Drogowego