Dla istnienia interesu prawnego norma prawna nie musi przyznawać podmiotowi wywodzącemu z niej swój interes prawny konkretnych uprawnień lub obowiązków, bo wtedy interes prawny przekształciłby się w roszczenie prawne lub publiczne prawo podmiotowe; wystarczy, że daje możliwość ochrony w sformalizowanym postępowaniu i powoduje, że podmiot, którego sfery prawnej bezpośrednio dotyczy, może skutecznie domagać się wydania orzeczenia administracyjnego (szerzej m.in. dr Andrzej Kisielewicz w "Interes prawny w sprawach własności przemysłowej" - materiał przygotowany na konferencje pn. "Wzory w praktyce Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i Urzędu Patentowego RP. Wzory w orzecznictwie Unii Europejskiej i Polski, Warszawa 8-9 listopada 2006 r.", a także wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 24 stycznia 2007 r. sygn. akt. VI SA/Wa 1944/06 LEX 299739; z 20 marca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1998/06 LEX 322691; z 26 czerwca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 635/07 LEX nr 355519 oraz z 29 sierpnia 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 867/06 LEX 246145).
Ocena, czy ukształtowanie sytuacji prawnej jednego podmiotu (uprawnionego) wpłynie na sytuację prawną innego podmiotu (wnioskodawcy) w taki sposób, aby można było mówić o istnieniu po jego stronie interesu prawnego do wniesienia żądania unieważnienia patentu, wymaga każdorazowo dokonania szczegółowej analizy okoliczności faktycznych danej sprawy, co w niniejszej sprawie, wbrew przekonaniu skarżącego, organ uczynił
Skarżący natomiast nie wykazał, do czego był zobowiązany by skutecznie wystąpić z wnioskiem o unieważnienie patentu, że posiada interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a., Jak wynika bowiem z akt sprawy skarżący nie prowadzi działalności produkcyjnej, a jedynie działalność usługowo - handlową w oparciu o produkty otrzymywane od współpracujących z nim dostawców i producentów. Skarżący nie przedstawił materiału dowodowego, który potwierdzałby rzeczywisty zamiar podjęcia produkcji taśmy uszczelniającej objętej spornym patentem, ani też nie podjął żadnych działań w celu produkowania wyrobów według patentu jak również nie przedłożył materiału dowodowego, na okoliczność, że przedmiotowy patent ogranicza prowadzoną przez niego działalność gospodarczą. Pomiędzy skarżącym a uprawnionym, nie zawisł spór, nie miały też miejsca negocjacje, uzasadniające zarzut ograniczenia swobody działalności gospodarczej. Samo twierdzenie skarżącego, że w przyszłości będzie chciał podjąć działania, w tym dotyczące obrotu taśmą według spornego wynalazku, pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia.
W konsekwencji w ocenie Sądu Urząd Patentowy RP wykazał, że wnioskodawca nie przedstawił dowodów wskazujących na istnienie po jego stronie bezpośredniego, konkretnego i realnego interesu prawnego.
Reasumując Sąd uznał, że Urząd Patentowy RP zarówno nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego, w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, jak i nie uchybił przepisom postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Przy wydaniu zaskarżonej decyzji organ uwzględnił wszelkie rygory procedury administracyjnej, określające jego obowiązki w zakresie sposobu przeprowadzenia postępowania, a następnie końcowego rozstrzygnięcia sprawy. Organ zebrał w sposób wyczerpujący i ocenił cały materiał dowodowy przedstawiony przez skarżącego (art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.), ustosunkował się do twierdzeń strony, a także wystarczająco uzasadnił swoje rozstrzygnięcie.
Wobec niezasadności zarzutów skargi oraz niestwierdzenia przez Sąd z urzędu tego rodzaju uchybień, które mogłyby mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, które sąd ma obowiązek badać z urzędu - skargę należało oddalić.
Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.